http://www.wegmetdegevelkerstman.be/
:-)
zaterdag 23 december 2006
zondag 10 september 2006
Hoei, t is alweer ruim een maand sinds mijn laatste post...
Vanavond, volledig afgepeigerd na een werkdag van 9 uur (zonder pauze! zonder eten of drinken! Dat is toch tegen de wet in elk Europees land, ik weet t zeker!) in een niet nader te benoemen, zeer gezellig (dat wel) café in de Brusselse binnenstad, zit ik wel weer vol ideeën voor een postje.
Wat ik heb geleerd vanavond: iedere Vlaming die ik spreek, man of vrouw, die nog nooit in Amsterdam is geweest, wil er zeer graag eens naar toe; iedere Vlaming die er al wel is geweest, vertelt mij, teleurgesteld, dat hij/zij, perfect Nederlands-op-zijn-Vlaams-sprekend, in het Engels werd beantwoord! Het is een schandaal, 't is nota bene extact dezelfde taal. Dat is toch droevig! 't Zijn heus niet allemaal francophones die pogen Nederlands te spreken en al was dat wel zo, dan zou dat des te meer op prijs gesteld moeten worden. Ja toch, niet dan? Daar kan ik mij dus erg boos over maken. Dat kost dan weer zinloos veel nuttige energie. Zuuuucht.
En Ook! (Daar gaan we weer, voor degenen die mijn betogen over Marokkanen zat zijn: lees niet verder)... Een Vlaamse meneer bestelde zijn koffie, hoorde aan mijn manier van spreken (t valt niet te versluieren) dat ik Nederlands ben, vraagt wat ik hier doe, bladiebla, het gesprek komt op Fortress Europe en de (ons inziens) scheve en onredelijke eisen met betrekking tot marktopenstelling in ontwikkelingslanden. Iets van het onderwerp afwijkend, vertelt deze meneer mij dat er op dit moment voor het in onderhouden van de vergrijzende Belgische bevolking 300.000 extra arbeiderskrachten nodig zijn, die in België niet zijn te vinden. Terwijl 'men' ook vindt dat al die Marokkanen weg moeten. Zuuuucht.
En Bovendien! Wat heb ik ook heb geleerd vanavond: een voor collectieve verontwaardiging zorgende, gevaarlijke Pakistaanse imam (vond Geert Wilders) heeft dit weekend in Nederland een boodschap van vrede en liefde gepredikt. „Islam is een religie die zegt: hou van iedereen. Alle moslims over de hele wereld moeten vriendelijk en beleefd zijn tegen anderen" (quote uit de Telegraaf, nota bene!).
Natuurlijk is hier enige nuance wel op zijn plaats: dezelfde imam schijnt een fatwa te onderschrijven volgens welke alle Joden en Amerikanen dood moeten. Dat is dan toch wel weer als 'gevaarlijk' te betitelen. Toch: ik ben optimistisch. In de woorden van de Loesje van vandaag: Voer de vrede...
Wat ik verder nog heb geleerd (genoeg geopolitiek): als ik met gezelschap op een terras zit, voel ik steeds een aan jaloezie grenzende bewondering voor mensen, vooral dames, die daar heerlijk alleen hun krantje of boekje lezen, een salade eten, een wijntje drinken, ogenschijnlijk geheel onanfhankelijk en blij met zichzelf.
Maar nu: als ikzelf daar alleen zit (ik voelde mij toch echt tevreden, en ook behoorlijk onafhankelijk) dan voel ik een aan bewondering grenzende jaloezie ten opzichte van alle dames die zich in gezelschap bevinden. Hmmm. Alhoewel, het enigszins ongemakkelijke gevoel kan ook te maken hebben gehad met het feit dat mijn 'pichet' droge witte wijn, aanzienlijk groter dan ik had ingeschat, naast mijn solotafeltje stond in zo'n houder van een meter hoog. Oeps.
Andere issues die deze week de revue zijn gepasseerd: wie er zoal in het Limbo van Dante zitten, het hedendaagse dilemma van de 28-jarige man (een relatie met een dame van 28 die binnenkort kindjes wil of iets vrijblijvends met een 20-jarig chickie dat zich daar nog laaaaang geen zorgen over maakt), broers die naar Brazilië vertrekken, potentiële huisgenotes, de lijdensweg die 'Het Blok' heet, de eenzaamheid van een aristocratisch bestaan in de 19e eeuw (daar zit je dan uit het torenraampje van je kasteel te kijken of prince charming al aan komt galopperen, terwijl het plebs vijfhonderd meter verderop feestviert in het dorp), verre reizen naar Turkmenistan en Oezbekistan, de ietwat vergezochte woordspeling in de naam van café 'L'Ultime atome', en de vraag of er wel of niet komijnekaas (komijnenkaas?) in België verkrijgbaar is.
Zuuucht! :-) Op naar de volgende week!
x Else
donderdag 17 augustus 2006
Czesz!
In het kader van 'do one thing every day that scares you' ben ik vanavond in het donker en zonder lampjes, laat staan helm en fluoriscerend vestje, de Belliardstraat afgefietst. Amai, dat was wel eng! En toch houd ik vol dat je er wèl mag fietsen: weliswaar zijn er nergens witte fietsjes op het asfalt geverfd (maar dat zegt niets in Brussel), er staan wel op ieder kruispunt bordjes waarop staat dat je niet linksaf mag slaan - fietsers uitgezonderd. Dat vind ik toch een sterke aanwijzing. En ik was fijn snel thuis zo. Gelukkig maar dat Marieke op vakantie is, anders kreeg ik op mijn kop...
In het kader van het nog onbenoemde maar stiekem toch al wel enigszins te onderscheiden (hoop ik) thema van dit blog: vandaag heb ik weer een klein cultureel wondertje aanschouwd! 't Was zomaar in de Froissartstraat, ik liep van werk naar huis en ineens zag ik, temidden van een groepje vrij voorspelbaar uitziende Japanse toeristen, een Japanse dame gekleed van top tot teen in traditionele kledij! Ze droeg zo'n stijve kimono dus, met witte sokjes en van die slippers met hoge zolen èn een bijpassend kussentje achter op haar rug, in vol ornaat. En ze nam inderdaad hele kleine vlugge pasjes!
Als het nu nog een officiële EU-delegatie was geweest - op zich niet geheel ondenkbaar in de Froissartstraat - awel, dat kan nog hè. Maar tussen een groepje toeristen! Met gids! Gelukkig had ze wel een kekke digitale videocamera in haar rechterhand, zo klopte het plaatje dan toch nog.
Enniewee, ik ben weer veilig thuis en mijn fiets staat, na een weekje bij Wouter te hebben gelogeerd, weer op zijn vertrouwde plekje in de hal beneden. Jammer voor mijn onderbuurman, die de hal beschouwt als een verlengstuk van zijn (eenkamer, dat is waar) appartement. De plek van mijn fiets was alweer ingenomen door zijn skateboard en de helft van zijn ATB, die hij om onverklaarbare redenen steeds uit elkaar haalt en weer in elkaar sleutelt. Daarnaast lag er de gebruikelijke berg folders, lege frisdrankflesjes en kapotte dvd-spelers. Fijn weer thuis te zijn!
- Else
donderdag 10 augustus 2006
Twee vraagjes:
Hoe komt het dat iemand uit Marokko die in Nederland komt werken een 'gastarbeider' wordt genoemd, en iemand uit Nederland die in Marokko werkt een 'expat'?
En hoe verklaar je dat als er in Oekraïne verkiezingen worden gewonnen door fraude, we luidkeels en enthousiast onze steun aan de Oranjerevolutie kenbaar maken, terwijl als er in een Afrikaans land een lid van de oppositie wordt opgesloten, we ineens last krijgen van een collectief koloniale-arrogantie-schuldcomplex...en we ons er dus vooral niet mee bemoeien?
(Hoei! Intrigerend boek, 'Eeuwig zonder vrouwen' van Amin Maalouf)
Morgen weer iets luchtigs :-)
Else
dinsdag 8 augustus 2006
Dag!
Na een stoffige, warme, chaotische, hobbelige, geurige en kleurrijke reis door Marokko ben ik weer blij met beide benen op de grond veilig in zomers Brussel terug te zijn. Wat een heerlijk huis heb ik sinds mijn huisgenoot is opgekrast, terug naar Denemarken! Al die ruimte voor mezelf! En... het leven is mooi in België. Dat bleek gisteren maar weer toen de zeer behulpzame meneer van de fietsenwinkel probeerde mijn banden op te pompen door het ventiel lichtjes los te draaien.... en toen ik naar Sibelga belde met een vraag over mijn wederom belachelijk hoge elektriciteitsrekening:
Ik: "... zelf gebruik ik nauwelijks elektriciteit en kan de hoogte van het bedrag op mijn factuur niet verklaren. Ik vermoed dus dat er misschien elektriciteit bij mij wordt afgetapt..."
Meneer van Sibelga: "Waarom denkt u dat?"
Ik: "Ziet u, er wonen mensen in mijn kelder die daar niet zouden moeten wonen en ja, in de kelder is geen elektriciteit en geen gas.."
Meneer van Sibelga (op oprecht verontwaardigde toon): "Maar mevrouw, als dat zo is, dan zou u onmiddellijk de hoofdschakelaar om moeten zetten!"
:-)
à bientôt!
x Else
dinsdag 11 juli 2006
Berichtje om blij van te worden:
De Telegraaf, di 11 jul 2006, 07:01
Canadees ruilt paperclip voor huis
MONTREAL - Een 26-jarige Quebeckenaar is erin geslaagd een huis te verwerven in ruil voor een paperclip, na een serie van veertien aaneengeschakelde ruiloperaties via internet in net iets minder dan een jaar.
Op 12 juli 2005 bood Kyle MacDonald op zijn blog een rode paperclip aan in ruil voor een potlood. Het potlood ruilde hij in voor een fraai vormgegeven deurknop, die wederom van eigenaar veranderde voor een oven. Die ruilde hij in voor achtereenvolgens een generator, een platencontract, een skivakantie, een bestelauto, een namiddag met zanger Alice Cooper en een rol in de Hollywood-film Donna on Demand.
Die filmrol ruilde hij met de gemeente Kipling voor een huis met twee verdiepingen, waar MacDonald binnenkort met zijn verloofde gaat wonen. De gemeente wil de filmrol veilen in het kader van een promotiecampagne.
maandag 10 juli 2006
vrijdag 7 juli 2006
donderdag 6 juli 2006
Abonneren op:
Posts (Atom)
