Lief Blog,

Alweer tien dagen niet geschreven! Bizar zeg. De laatste update lijkt wel van gisteren!
De tijd gaat hier nu zo belachelijk snel dat het echt niet leuk meer is. Op het moment dat ik me realiseer dat ik maar beter heel rap kan gaan genieten van de laatste twee maanden in Natolin, moet ik helaas concluderen dat het daar al een beetje te laat voor is: deadlines en examens zijn in (hele snelle) aantocht.

Mijn Rossiter paper is ingeleverd - al een tijdje terug, een week of twee - en inmiddels is er nog een paper geproduceerd (over islam en democratie, en over islamitische democratie, voor het geweldige vak van Moisi, 'Géopolitique européenne')
en heb ik een tweetal presentaties en francais achter de rug - éen voor het Compact Seminar van 'ontzettende held', ECJ-rechter Lenaerts. Analyse van het arbeidstijdenarrest (1996) van de ECJ, temidden van allemaal slimme juristen. Dat was dus wel griezelig.

De tweede presentatie was voor het zojuist al genoemde vak van de andere ontzettende held, Moisi.
Over de oorzaken van het conflict in het Midden-Oosten, point de vu arabe.... Die presentatie was wel ongeveer de engste die ik ooit heb gedaan, vooral omdat die zaal zo vreselijk vol zat en ik altijd zooooo zenuwachtig word van presentaties!
Het ging op zich goed - ben niet in paniek geraakt, niet in huilen uitgebarsten, niet hard weggerend en me onder mijn bedje verstopt :-)))
Maar ja, als je alles veilig opleest van een papiertje kan er eigenlijk ook weinig mis gaan.....

In ieder geval was dat zekersteweten de laatste in een hele reeks presentaties dit jaar! Jipppiiiieeeeehhh
Dit soort dingen maakt het dan weer minder erg dat het jaar op z'n einde loopt!

Inmiddels is het aantal National Days toegenomen tot gemiddeld drie per week - deze week de Roemeense, de Tsjechische en de Portugese - en hebben we afgelopen zaterdag het allereerste gave spetterende spannende Capoeira-feest georganiseerd.
Dat was gaaaaaaf!! Livia en Madalena en Virginia hadden een enorme teil met Caipirinha gemaakt en onze Capoeira-maestre Simon had een tiental vriendjes en vriendinnetjes meegenomen, die ontzettend spectaculaire dansjes konden doen. Salto's, flikflakken, capriolen die ik nog nooit eerder had aanschouwd en al zeker nietvoor mogelijk hield...en dat alles in een moordend tempo! Geweldig!!!!! Gelukkig vonden zij het ook leuk en willen ze nog een keertje terugkomen....

Verder heb ik een stuk of zes fotorolletjes laten ontwikkelen dus binnenkort vallen er weer heel veel foto's te bewonderen op mijn blogje... van Brussel en van Natolinski in Amsterdam... en van Amsterdamski in Krakow....

En nu is het alweer bijna etenstijd, weer een dag voorbij, weer vrij weinig produktief geweest... heb de bibliografie voor mijn scriptie gemaakt (uitvlucht........) en de outline ge-update (uitvlucht........) en een mail gestuurd aan mijn begeleider... en nu schrijf ik voor mijn blog en tegen de tijd dat ik uitgegeten ben, heb ik vast wel weer een ander goed excuus gevonden om niet daadwerkelijk nou eens te gaan schrijven aan mijn scriptie!
*Gelukkig* is mijn geleende laptop nog steeds een beetje en panne, en is ie onder behandeling van vriend Yakub van de IT service... dus dat scheelt... nu moet ik wel werken in de computerroom... lekker gezellig!!

Nu vertelde Dominika vanochtend dat de student wiens scriptie vorig jaar tot de beste is uitgeroepen, anderhalve week voor de deadline is begonnen met schrijven.... dus er is nog hoop voor mij!

met de serieuze intentie weer vaker te updaten, verblijf ik, :-)
Elsemeisje

Lief Blog,

In de diepste krochten van mijn mailboks trof ik ineens dit prachtige stukje langvergeten schoonheid aan...

De Messenwerper

Iwan was een scherpe messenwerper in een heel mooi Russisch pak
Niemand wierp zijn scherpe messen scherper en met zo'n volmaakt gemak
Messen werpen naar z'n partner was z'n hoogste doel
En bij al dat werpen had hij nimmer 't gevoel
Dat in 't voorwerp zijner worpen ook nog een goed hart vol liefde
stak
En als hij messen naar haar smeet
Zong zij geduldig, maar voor niks

Iwan, ik kan je niet missen
Maar hopelijk mis jij mij wel
Want mocht jij je een keer vergissen
Dan stak er zo'n mes in mijn vel
Wanneer ik jou messen zie keilen
Dan voel ik mij bleek en verward
Want Amor mist nooit met z'n pijlen
Hij raakte me diep in mijn hart

Maar na jaren werd 't haar te machtig en vertelde zij 't 'm maar
Iwan vond het eigenlijk wel prachtig en werd snel verliefd op haar
Maar toen hij dus zijn aanstaande voor de schijf zag staan
Zag hij haar opeens met hele and're ogen aan
Werd nerveus, hij trilde, miste, raakte en ze zakte in elkaar
En met een laatste blik op hem
Zong zij met reeds gebroken stem

Iwan, eerst kon je me missen
Maar nu je niet zonder me kan
Moest jij je natuurlijk vergissen
Dat's nou weer echt iets voor een man
Nu kun je niet meer met me trouwen
Nu jij m'in 't hart hebt geraakt
Toch heb je, door van me te houden
Mij dood'lijk gelukkig gemaakt

Ai ai ai ai wat mooi.
Dat fleurt mijn zondagje achter de computer - worstelend met Moisi en islamistische democratie en meervan die niet zo opwekkende zaken - weer helemaal op.
Vanavond een klein verslagje van het weekend (Human Traffic, hints in de bar en een strak jazz & hip & hop & drum & base- concert in een hippe tent genaamd Punkt...), maar nu eerst weer verder.....

Tieperdetiep...

Else

Lief Blog,

Het wordt vandaag een werkelijk fantastische dag!
Werd vanochtend al om 8.45 uur spontaan wakker, bijvoorbeeld. Nu gebeurt dat wel vaker, per ongeluk, en besluit ik eigenlijk altijd dat ik op zich niet zoveel hoef te doen die dag en dan draai ik me nog rustig een keer of vijf om, tot ik uiteindelijk om kwart over 11 zwaar chagrijnig opsta... maar zo niet vandaag.
De zon straalde me tegemoet en ik kreeg er helemaal zin in.

Naar het ontbijt gegaan dus. Nu kan ik de keren dat ik hier naar het ontbijt ben geweest nog steeds op 1 hand tellen - dus het is op zich al eeen bijzondere gebeurtenins - maar helemaal als de zon zo hard schijnt dat je gewoon buiten kunt ontbijten. In een t-shirtje en met je zonnebril op je neus.
Heeeeerlijk!

Normaal vind ik dat ontbijt een net iets te sociaal gebeuren op de vroege ochtend... Maar Benoit was gisteravond naar een of andere soiree van de Belgische ambassadeur geweest en had daar nogal hilarische verhalen over, met name over de dochter van de betreffende ambassadeur, die tegenover hem zat. Naast hem zat de Japanse ambassadeur, die het op een gegeven moment had over 1 mei en dat dat zo'n belangrijke dag is.
'Oh ja?', zegt dochterlief, 'wat gebeurt er dan op 1 mei?' (onze hele tafel klapt dubbel van het lachen). 'Nou', zegt de Japanse ambassadeur, 'dan treedt Polen toe!', waarop het meisje informeert: 'waartoe?' (sinaasappelsap sproeit over de tafel, koffie plenst over broodjes kaas en het gebulder is niet van de lucht).

Wat nou nog het allerleukst is, is dat dat dus allemaal in onze campus-context vreselijk hilarisch is. En dat ook werkelijk iedereen hier het bijzonder grappig vindt...
Dat vind ik dus echt heel gaaf.

Zoals Vincent placht te zeggen: 'wij denken dat we normaal zijn, en straks als we de campus weer verlaten denken we dat nog steeds....'

Nu maar eens met mijn studieboeken de zon in!!!
Liefs,
Else

Lief Blog,

Heb de halve dag liggen slapen en ja hoor... nu ben ik natuurlijk nog lang niet moe.
Dus dan maar de halve nacht lang gezellig met Kaja samen Loesje posters uitprinten in de computerzaal.

Hoop wel dat al mijn lieve VIAE vriendjes en -vriendinnetjes hun lange treinreis van vandaag hebben overleefd...
Welterusten en please voel je vrij om heeeeeel gauw weer terug te komen.... het is hier wel weer wennen zonder jullie...

Dikke kus en slaap lekker,
Else

Lief Blog,

Aangezien morgen alle VIAE-vriendjes al komen, wordt het hoog tijd voor iedereen om eens kennis te maken met de gezichten van mijn lieve medestudenten. Ten eerste omdat dat handig is - dan zijn ze allemaal niet meer zo vreemd morgen... :-)). Tweede omdat al die mensen hier zo goed gelukt zijn (nog nooit zoveel mooie mensen bij elkaar gezien in een verzameling... ) en ten derde omdat ik vandaag zoveel tijd heb doorgebracht met het opnieuw samenstellen van al mijn folders met foto's.... en mochten ze nu weer kwijtraken, dan heb ik er tenminste en aantal op mijn site staan...

Een kleine tentoonstelling dus - in alfabetische volgorde:

beautiful people
bella Isa - Isabella
chiara - sprankelende vrolijkheid uit Italie
emanuele corsi - onze player met pretoogjes
erik - blond & tall (die kan alleen maar uit NL komen!)
eva - fris en fruitig en altijd in voor een dansje
francesco - klein maar fijn zullen we maar zeggen, en helemaal Italiaan
jurgita - elegant en engelachtig
kaja - gezellig!
kathleen & gaby
katja - la Danoise
laura - de hongaarse schone die zich niet zo gemakkelijk laat vangen...
les italiennes - Monica & Emanuela
madalena & blanca & violeta (mannen opgepast!)
marie & mikko & else - aan de rum in Vilnius (want het was zo koud!)
mikko - de praatgrage (!) fin
misha - 150 Oekrainse kilo's schoon aan de haak
natacha - la France
pia & magda & ania & laura & mihaela
rosa - studentsassistent & fotografe & portugese
roxana - Roemeense en nergens bang voor
sanja & svetla - Balkan powergirls
smilja - bosnische beauty
wouter & ania - wat een schatjes!

En dan nog wat van de study trip.... niet die naar Brussel.. die andere van heel lang geleden...

jan doet in zijn eentje een brandblusoefening
francesco werpt een stemmige blik over de Baltische Zee
kathleen & emanuele pitto & else & vincent
akmis & magda

En dan nu terug naar mijn Rossiter - Personal Negotiation Game Self Assessment Report.... :-)
Heb zin in morgen!!!!!

Liefs,
Else

Lief Blog,

Overmorgen komen al mijn VIAE-vriendjes alweer langs... en het was de bedoeling dat ik in de tussentijd aan mijn scriptie zou werken en mijn Rossiter paper zou schrijven...
Hmmmmm... daar ben ik dus niet echt aan toe gekomen!

Gisteravond naar de Opera geweest, met Wouter & Katja & Francesco & Laura.
Naar Madama Butterfly! Het was echt geweldig, de allermooiste opera tot nu toe!
De enscenering was echt prachtig, de decors verrukkelijk, de kostuums waren ware kunstwerken en het was dus een ware lust voor het oog... en dat in dat gave operagebouw, mijn vriendjes en ik op ons paasbest... met een glas champagne in de hand de trappen op en af flaneren...
Het Operagebouw is zonder enige twijfel mijn favoriete plek in Warschau!
Erg leuk ook dat er twee mensen mee waren die er nog niet eerder waren geweest!

Na afloop met indrukwekkende snelheid naar El Popo, het Mexicaanse restaurant op de hoek, voor een Taco de Pollo en een Tequila Slammer... veel gelachen om de geweldige held van een dirigent (Jose Cura?) en om operablunders (zangers die midden in een hartverscheurende aria op hun mond vallen..) en toen alweer naar huis. Bah, ik wilde helemaal niet naar huis! Het was veel te leuk en te gezellig... Laatste metro ook nog gemist, du dat kostte weer handenvol geld....

Vandaag voornamelijk bezig geweest met rommelen in mijn kamer, heb alle papers en artikelen voor mijn scriptie geordend en heb geprobeerd te besluiten welke in wel en niet ga lezen want,het zijn er veeeel te veel. Dat veroorzaakt hetzelfde effect als teveel eten op mijn bord scheppen: dan raak ik ontmoedigd en heb ik geen honger meer.... :-)

Verder heb ik ruzie gemaakt met de Library staff. Gisteren netjes naar de balie gegaan om uit te leggen dat mijn laptop is gestolen en dat er zich helaas, helaas ook een bibliotheekboek in mijn laptoptas bevond. Typische reactie weer: het meisje werp me een bestraffende blik toe, zucht: "Dat is niet zo best. Ik zal het doorgeven aan mijn baas en dan hoor je wel hoe het verder gaat", en ja hoor, 10 minuten later ontvang ik een mailtje met de mededeling: " Replacement cost voor het boek is 40 GBP - Britse Ponden, nota bene, dat zijn dus vrij vertaald maar liefst zo'n zestig euro's!
Dat dacht ik dus niet he!!!

Het boek is in 1995 gepubliceerd en hopeloos verouderd, inmiddels in zijn tienjarige carriere in de bibliotheek van het College of Europe door minstens honderd paar handen betast en daar willen ze 40 Britse Ponden voor hebben!!!??

Volgens een van mijn lieve studiegenoten mag iedere student hier op de campus tien boeken bestellen via de bibliotheek. Op kosten van het College. Dat worden dus tien exemplaren van het betreffende boek, op mijn naam, dat moge duidelijk zijn!!!!

Zojuist heb ik een beginnetje gemaakt met het opnieuw samenstellen van al mijn fotoalbums. Heerlijk gesnuffeld tussen de letterlijk duizenden kiekjes die in onze shared folders staan... Natolin in de winter, Benelux Dag....

het paleisje...
't paleisje van de voorkant...
Natalia
wat was dat voor beest?

En de Benelux Dag... (er volgen er meer!)
Benelux Day Beer
Kaasmeisje...
Even poseren....Marcel kan dat best -zo'n bierestafette!
Antonina heeft er ook weing moeite mee...
snoephappen!
Roemenie op klompen...

Nu maar eens aan de slag.
Daaaaag!
- Else

Lief Blog,

Ben weer terug in Warschau en heb me nog nooit zo welkom gevoeld ergens! Gedurende die kleine wandeling van de poort naar mijn kamer kwam ik een stuk of tien studiegenoten tegen (misschien had het feit dat ze allemaal op weg waren naar het restaurant er wel iets mee te maken...) die allemaal zwaaiden en 'welcome back!' riepen, de ramen van de poolroom zwiepten open en Katia en Wouter staken vele wuivende lichaamsdelen naar buiten en riepen : 'wat leuk om je te zien!', mijn hartje sprong op van geluk en ik mijn bui kon niet meer stuk...

En ik voel me weer helemaal thuis, lekker omringd door mijn eigen spullen, planten, foto's... en het grote gapende gat op het bureau werd gelukkig gauw opgevuld door de laptop van Loek...

Sja en op dag twee is alles alweer back to normal. Tassen uitgepakt, lunch gehad, naar Tesco geweest, geprobeerd een mooie connectie te leggen tussen internet en de computer - helaas sprong de vonk niet over!- en vanavond naar Capoeira.
Dat was echt verrukkelijk! We hebben drie nieuwe kicks geleerd plus de kicks die ik had gemist omdat ik er vorige week niet was, en mijn hoofd was helemaal paars toen we klaar waren met zingen, klappen en kicks op elkaar uitproberen in de Hoda.

En nu is er een hippe AG van het Europese Hof van Justitie die alle juristen onder ons blij heeft gemaakt door vanmiddag met de mannen te gaan voetballen en nu in de bar voor de meiden te koken. Die heeft zich dus nu al voorgoed onsterfelijk gemaakt! Ga zo ook even een kijkje nemen, ben wel nieuwsgierig naar deze meneer Maduro...

Nu gauw naar mijn kamer terug, even bellen met Marieke en met Jasper en dan op naar de kroeg.
En vroeg naar bed want morgen gaat er gewerkt worden!!!!

Liefs,
Else

Amsterdam, 18 graden Celcius, maar liefst....!

Lief Blog,

Studeren vandaag is een regelrechte kwelling. Het is 18 graden buiten, de lucht is blauw, de zon schijnt volop en Amsterdam is de gezelligste plek op aarde!!
Toch zometeen maar weer uitloggen en dan in de bieb gaan zitten, anders voer ik weer niks uit. Een computerscherm voor mijn neus en Else studeert gegarandeerd niet meer. Had ik wat dat betreft net zo goed in Natolin kunnen blijven... alleen daar is het lang niet zulk lekker weer ;-)

Nieuws uit Natolin trouwens: afgelopen maandag kwamen er maar acht mensen opdagen voor Capoeira, de trainer is blijkbaar helemaal boos en dreigt ermee op te houden... pfff, dat ventje is me iets teveel op geld belust zeg! Livia doet dus nu niets anders dan emails sturen naar iedereen om ze zover te krijgen dat ze komen opdraven op vrijdag... arme Livia... neemt ze het van mij over en krijgt zij de volle laag..!
Verder gebeurt er niet veel daar. Iedereen is aan het werk gegaan en de pret van het tweede semester is definitief voorbij.
Ach ja, we waren er tenslotte heen gegaan om een jaar keihard te studeren, niet?

Nu weet ik weer waarom ik wèl een computer op mijn kamer nodig heb... er zit hier op de UvA een kerel naast me die om de vijf seconden zijn keel schraapt. Zeeeeer onplezant! Zodra je het in de gaten hebt kun je het ook niet meer negeren! Hoe heb ik hier vorig jaar in vredesnaam die hele scriptie geschreven??

Verder weinig nieuws... behalve dan dat Jasper een zielig pootje heeft na voetbal op dinsdag... enkel verzwikt en knie verdraaid, allemaal heel pijnlijk! Dus ik heb gisteren krukken voor m opgehaald bij het Thuiszorgcentrum - let wel: het thuiszorgcentrum bevindt zich op de Gyroscoopweg, achter station Sloterdijk, op een zeer afgelegen bedrijventerrein... even met de taxi heen en weer (want ik heb slechte ervaringen op de fiets met krukken onder mijn arm!) kostte maar liefst dertig eurootjes... dat is echt niet grappig meer!!
Maar Jasperlief houdt zich haaks en is heel flink... en is vanochtend met krukken en al met de trein naar zijn werk gegaan!

Nu maar eens aan het werk. Ik mag van mezelf ieder uur tien minuten buiten in de zon zitten. Maar dan moet ik wel eerst aan de slag!!

Liefs,
- Else