Lief Blog,

Vandaag heb ik in het park gewandeld - midden in een serieuze sneeuwbui terecht gekomen en twee herten gezien!- en heb daarna keihard verloren met Kolonisten van Catan, maar dat gaf niks want ik had twee keer met poolen gewonnen.
Oftewel: met studeren hou ik me uberhaupt niet meer bezig. Dat heb je als je visite hebt.

Heb wel vanochtend ook nog overlegd met Andres over onze Ierland-onderhandelingsstrategie. Was heel erg gaaf. Ik zag echt zo vreselijk op tegen die tweede negotiation game, vooral omdat ie drie maanden duurt en het dus iets is waar je bijna constant mee bezig moet zijn. Maar tot nu toe is het echt dikke pret! Strategien verzinnen, wat kan ik wel en niet zeggen, wat schrijven we niet in onze "position paper" maar willen we stiemen wel bereiken... haalt hele nieuwe trekjes in mij naar boven!

Nu ga ik maar eens slapen,
- Else

Hoi blog!

Vandaag ben ik zo vrolijk...

Sorry, ik heb mijn blog echt vreselijk verwaarloosd... even een kleine update dan:

Zaterdagochtend kwam Rolf aan met de trein, even een weekje vakantie vieren in Polen. Op het station zijn we elkaar helemaal misgelopen, en vervolgens heeft Rolf dus twee en een half uur lang uitgebreid kunnen kennismaken met Warschau en met name de buurt rond de campus... die onvindbaar is als je niet precies weet waar ie verstopt is...

's Middags de stad in gegaan, wandeling via het Theater naar de oude stad, in een Bar Mlezny een bord barszcz gegeten, helemaal via Novy Swiat naar een kroeg gegaan en daar gezellig biertjes gedronken en bijgekletst. Na terugkomst op de campus nog even kennis gemaakt met de bar.

Op zondag naar het Muzeum Plakatu geweest, aldaar een ontzettend gave expositie van 2004-kalenders bekeken (klinkt suf, is het niet: die kalenders waren allemaal ware kunstwerken! Zie bijvoorbeeld de Shaolin kalender op www.yours.pl of mijn absolute onmiskenbare persoonlijke favoriet: "Mission to Espresso" van Lavazzo, de site zelf is ook echt briljant!)

Verder nog rond gelopen in het park bij het Wilanow paleis, maar dat was niet zo boeiend in de winter. Toen weer terug naar de campus, een heel eind gelopen na een heleboel ellende met bussen, en omgekomen van de kou, dus.

Op maandag is Rolf naar Krakow vertrokken en ik ga er morgen ook heen, en in de tussentijd doe ik hier en daar een kansloze poging om wat te studeren. Vanmiddag wel weer een groupmeeting gehad met mijn mede- Ieren, om onze positie te bepalen in de negotiation game. Had ik echt zooo geeen zin in!!! Maar eigenlijk wordt het volgens mij best leuk.

Nu even eten en vanavond weer op zoek naar artikelen voor mijn scriptie!

- Else

BZ & Europese samenwerking

Dag blog,

Ben er weer! Gisteravond teruggekomen van mijn minivakantie in Zakopane en het was echt supergeweldig!

Zaterdagavond om 21.00 uur vertrokken, Madalena (Portugal), Violeta (Mexico/USA) en Dejan (Macedonië) en ik, met de taxi naar Warszawa Centralna waarvandaan om 22.10 uur de nachttrein naar Zakopane vertrok. Dat was al een hele avontuurlijke gebeurtenis, want op het station wemelde het van de onfrisse figuren en de trein was helemaal vol met zatte, in het rood-wit geklede Polen die duidelijk zin hadden in een feestje (= véél geschreeuw!). De treinreis duurde acht uur...

Op een gegeven moment kwam er een wel heel onprettig persoon onze coupé inlopen, een ontzettende junk die onder de tatouages zat, bloedende handen had en ook nog eens stomdronken was. Als klap op de vuurpijl meende Madalena de contouren van een pistool in zijn broekzak te onderscheiden, kortom iemand die je niet in je coupé wilt en waar je al zeker geen ruzie mee wilt maken!!!
Hij begon meteen Dejan te slaan toen die wilde voorkomen dat hij onze coupé binnenkwam, en toen wij vervolgens aanstalten maakten om naar een andere te vertrekken werd ie weer heel boos.... dus zijn we maar blijven zitten. Niet tegen de wil van zo'n onberekenbare gast ingaan leek ons wel verstandig. Dus daar zaten we dan.
Nu liepen er vrij veel van die hele grote kerels rond die als taak hadden de trein een beetje veilig te houden, maar die hadden duidelijk niet erg veel zin om die taak uit te voeren, want ze deden helemaal niks. Sterker nog, toen onze dronken vriend naar het gangpad stommelde om ze om een vuurtje te vragen, gaven ze hem dat zonder blikken of blozen en liepen vervolgens doodleuk door naar het volgende treinstel. Terwijl je niet mag roken in ons deel van de trein...
Heel geruststellend allemaal.
Maar onze junk moest natuurlijk zijn peuk ergens kwijt, opende het raam, smeet zijn hem naar buiten en kon vervolgens met geen mogelijkheid het raam weer dicht krijgen. Wat voor ons het perfecte excuus was om alsnog naar een andere coupe te verkassen, het werd namelijk een beetje koud....

Om half zes kwamen we aan in Zakopane. In de sneeuw. Geen hotel geboekt natuurlijk, dus geen idee waar we heen moesten gaan. Kwam er een man op ons af die ons accomodatie aanbood. Les 1 is natuurlijk daar nooooit op in te gaan, want je wordt hartstikke afgezet door die types, maar nadat we drie keer hadden gevraagd of het schoon was, of er een douche was, of de douche wàrm was, of het echt maar 25 zloty pp was, zijn we met 'm mee gegaan in zijn 50 jaar oude Volkswagenbusje, naar een prachtig mooi huisje op de top van een heuvel. Alles dik in orde! Ongelooflijke mazzel dus weer! Alleen was de douche na dag 1 wel koud....

Na een paar uurtjes slapen was het tijd om Remo (Polen) en de rest van onze vriendjes op te zoeken voor het evenement van het jaar: de World Cup Schansspringen!
Overal waar je keek zag je Polen in het rood met wit die heel hard "Polskaaaaaah, Bialo Czerwony!" zongen ("Polen! Wit-Rood", heel toepasselijk), en overal waar je keek zag je nèt zoveel knaloranje ballonnen en spandoeken met de ING-leeuw erop (ha!). Na veel gedrang hadden we ons plekje veroverd bij de 130 meter-streep, beroerd uitzicht vanwege al die grote, lichtjes naar alcohol riekende mannen voor mijn neus, maar dat gaf niks, want het was echt superspectaculair om al die schansspringers voor je langs te zien vliegen.

En de man waar iedereen voor was gekomen (Adam Malysz) stal de show door het verst van allemaal te springen (132 meter), dus alle Polen gingen helemaal uit hun sterretje, het was éen groot feest. Uiteindelijk werd Malysz tweede... maar dat gaf niks, want iedereen feestte net zo hard. Ik geloof dat ik de naam Malysz ongeveer zestien keer uit de speakers heb horen knallen en de naam van de Oostenrijker die uiteindenlijk won precies 1 keer...

We hadden verwacht dat iedereen in Zakopane zou blijven hangen en het dus vreselijk druk zou worden op de skipistes, maar iedereen ging meteen na de competitie weer naar huis dus dat ws hartstikke mooi. Alhoewel ik best naar Slowakije had gewild...
Snowboard gehuurd (40 zloty per dag!) nadat ik eerst goed had gepowershopt (skibroek, goggles en handschoenen, binnen 15 minuten, in de uitverkoop) en toen per taxi naar de een van de skipistes. Simon (Denemarken), Ilija (Macedonië), Jan (Italië), Francesco (Italië) en Piotr (Polen) hadden zich bij ons gevoegd en gingen skiën, Violeta en ik gingen allebei voor het eerst snowboarden. Dikke pret, want de eerste vijftien minuten deden we niets anders dan omvallen. En dan een klein beetje vaart maken om je meteen weer op de grond te laten vallen - dat gaat wel heeeeeel hard ineens - overeind krabbelen, nog een keer proberen.
Tussen de kleine kinderen die zich overal om ons heen met ware doodsverachting van de berg af stortten....

Toch maar een les genomen. Nou ja, les? Alles wat de vriendelijke jongeman deed was je bij je handen vasthouden, voor je snowboarden en je zo de berg af helpen. Hij maakte zelfs mijn snowboard voor me vast als we uit de lift kwamen! "Dat gaat al behoorlijk lekker", dacht ik bij mezelf, totdat de les was afgelopen en ik niks geleerd bleek te hebben. Oh well. Dan maar weer in je eentje aanrommelen... Op een gegeven moment ging het best prima, alleen die bochten lukten voor geen meter, dus als ik dan met een rotvaart helemaal aan de rechterkant van de piste was beland, zat er niets anders op dan je maar te laten vallen. Snowboarden is best pijnlijk dus.

Tussendoor lekker warme kruidenwijn met sinaasappel gedronken en genoten van de zon... heerlijk!!!

Op dag twee sneeuwde het keihard en gingen mijn vriendjes allemaal naar de hoogste berg die er was, helemaal naar het topje, om zich vandaar af naar beneden te storten.
Het eerste stuk van die piste ging echt zo ongeveer loodrecht naar beneden, doodeng!!!! Het was dan ook een zwarte piste... no way dat ik me daar aan waag op dag 2 van mijn snowboardcarrière!! En er was natuurlijk nergens een instrukteur te bekennen (het is tenslotte een zwarte piste....). Dus ging ik maar weer in die griezelige hangcabine naar beneden (jeweetwel, zo'n ding dat aan een kabel hangt, honderd meter boven een heeeeeeel steile berg die bestaat uit heeeeel scherpe rotsen, met twintig man, waarvan sommige bèst een stevig postuur hadden, zullen we maar zeggen)...iedereen houdt een kwartier lang zijn adem in... behalve de mannen met stevig postuur die het leuk vinden te gaan springen en wiebelen...

Dan maar in mijn eentje op zoek naar een kneusjespiste met een instructeur.
Nu is het zo dat Polen in het algemeen (sorry, Ania, jij bent een lieve schat) niet de meest behulpzame mensen zijn. Als je netjes in het Pools vraagt of mevrouw/meneer misschien engels spreekt is het antwoord simpelweg "Nie" en is wat hun betreft het gesprek afgelopen. Als je niet zo snel opgeeft en wijzend op je snowboard "Instruktor?" vraagt, is en blijft het antwoord nog steeds simpelweg "Nie" en kun je wat hun betreft lekker ter plekke doodvallen. Na heel lang zoeken had ik dus een rental shop gevonden waar men een instructeur voor me zou regelen. Tien minuutjes wachten alsjeblieft. Een half uur lang onbegrijpelijke grappen over mij aangehoord en toen zat ik daar nog steeds.
Wat een rotdag!!!!!

Eindelijk een instructeur geregeld (een hele ouwe met grijs haar en een staart die ook geen engels sprak). Vijftig zlotys betaald om een uur lang door die man uitgescholden te worden. Wat een bullebak zeg! Duwde me zonder pardon de helling af, en iedere keer als ik viel schreeuwde ie heel hard: "No! Don't! Sit!", alsof ik dat voor de lol deed.
"Else, Else, Else, no, no, no!!!" is het enige dat ik te horen kreeg. Die man was hartstikke gefrustreerd, want ik deed helemaal niet wat ie wilde, en ik was hartstikke gefrustreerd, want ik versta geen Pools, snapt die man dat nou niet? Waarom leert ie niet gewoon engels????!! Ik kreeg al behoorlijk veel medelijden met mezelf.
Maar later ging het beter en werden we weer vriendjes, hij heeft me wel geleerd hoe ik dat board onder controle hou, zodat ik, als ik ineens veel te hard ga, gewoon af kan remmen en stoppen en dan de andere kant op kan gaan. Dus!

Het avontuur van de rest van de groep op de Kasprowy-berg is bijna nog rampzalig afgelopen, op een gegeven moment begon het wel heel hard te sneeuwen en te stormen en dan is het niet gaaf midden op zo'n grote berg, en al helemaal niet als je zo stom bent om van de piste af te wijken.... Simon viel heel hard, schoof zo'n vijftig meter de berg af en was vervolgens een ski kwijt. Echt kwijt, dat ding was nergens meer te bekennen. Nadat de hele groep een half uur lang in de storm, tot hun heupen in de sneeuw, op zoek was geweest naar de verdwenen ski, zijn ze maar verder naar beneden gegaan, Ilija met Simons tweede ski en skistokken in zijn rugzak, terwijl er voor Simon niets anders op zat dan maar van de berg af te rennen.
Francesco waren ze inmiddels kwijt geraakt, die was dus helemaal alleen op die berg in de storm en heeft er een uur of twee over gedaan om beneden te komen. Die was not amused.

Verder heerlijk gegeten in de beste restaurants die je kunt verzinnen, een scala aan traditioneel Pools voedsel, inclusief brood met dat lekkere pure varkensvet-met-spek, kielbasa, pierogi, veel geitenkaas (typisch voor die streek), paddestoelen met room, zuurkoolsoep, barsz, enorme stukken vlees, heb zelfs een complete forel naar binnen gewerkt (forel, ja. In de bergen! Meestal geen goed teken. Maar hij was heerlijk!!!!) Met traditionele volksmuziek en een veel lol.

Toen het dus op de vierde dag weer heel hard sneeuwde, hebben we maar besloten terug naar huis te gaan. Snowboards ingeleverd, uitgebreid ontbeten en toen terug met de trein.

Maar ik vond het ge-wel-dig! Snowboarden rockt!!! En doet ook pijn... mijn hele lijf is bont en blauw en mijn spieren zijn stijf, maar wat is het ontzettend gaaf zeg! Ik ga zekerweten nog een keer als ik de kans krijg!
De foto's komen er binnenkort ook aan... verwacht geen spectaculaire foto's van Else op een snowboard alleen. Als je per minuut ongeveer twee keer valt, is het meeslepen van een dure camera niet aan te raden. Die heb ik dus thuisgelaten na de eerste dag...

Nu aan de studie!

Else

Lief blog,

Vandaag het eerste college van Wessels gehad (die begeleidt mijn scriptie...) en ik ben er zeeeeer over te spreken!
Was hartstikke interessant allemaal, ik had politicologie moeten gaan studeren, heb volgens mij mijn roeping gemist...
Van Machiavelli naar Giscard d'Estaing in een enkele middag... wat een zwartkijkers allemaal! Lekker negatief mensbeeld...dat noemt zich dan 'realist'...

Tussendoor een gesprekje met Wessels gehad over die scriptie en hoe die er precies uit moet gaan zien en wat ik precies wil gaan doen... ik ben echt helemaal enthousiast! Ten eerste is deze meneer Duitser, ten tweede federalist (die twee elementen hebben waarschijnlijk met elkaar te maken) en ten derde is hij - ook niet geheel toevallig gezien diezelfde twee elementen - helemaal into de Conventie en met name het 'early warning system' en het hele nieuwe subsidiariteitsprotocol, waar ik het dus nu juist precies over ga hebben.
Joepie!

Nu nog ff wachten tot mijn was droog is en dan gauw nog wat handdoeken in mijn tas proppen en off we go!
Onze trein naar Zakopane vertrekt om 22.00 vanaf Warszawa Centralna en vanaf dat moment gaat het in rap tempo zuidwaarts, op naar de bergen, de sneeuw en een menigte uitgelaten Poolse skispring-fans.
En dan door naar Slowakije, hoop ik, waar ik de schone kunst die snowboarden heet ga uitproberen....

Ben wel een beetje benieuwd hoe het gaat worden in die trein en de komende drie dagen, want de mensen met wie ik op stap ga zijn normaal gesproken niet de mensen met wie ik veel omga... spannend dus. Neem wel een flesje vodka mee om het ijs een beetje te breken... en een spel kaarten voor het geval we uitgepraat raken...

Tot over een dag of drie, dus!

Dikke kus,
Else

Lief Blog,

Drie observaties na een avondje "Officiële opening van nieuwe club Amnezja:
1. Poolse mannen, hoe onaantrekkelijk ook, kunnen dansen;
2. Dat doen ze dan ook met hart en ziel;
3. Poolse taxichauffeurs - net als taxichauffeurs in het bezit van andere nationaliteiten, I guess - zijn zeer gewiekst: als je geen prijs met ze afspreekt, nemen ze de lange route en betaal je 35-40 zlotych. Als je wel een prijs met ze afspreekt - 35 zlotych bijvoorbeeld - nemen ze de korte route, zodat je - als de meter aan had gestaan - op ongeveer de helft was uitgekomen.
Oh well. 35 zlotych is nog steeds maar 7 en een halve euro, daar kan geen Amsterdamse taxi tegenop...

Welterusten!
- Else

Dag lief blog,

Aangezien mijn leven echt zooo vreselijk onnoemelijk saai is geworden sinds ik weer terug ben hier in Natolin, wordt het tijd voor een beetje actie en het liefst een beetje spectaculair graag.
Oftewel, tijd om weer eens iets impulsiefs te doen!

Ik ga dus skiën. Ha!!! In Slowakije, ook nog! Dat heb ik zojuist tijdens het diner besloten.

Zondag ga ik sowieso al met een tiental mensen naar Zakopane, om daar te gaan kijken naar de World Cup Schansspringen. Sinds de verschijning van een nieuwe Poolse ster aan het schansspring-firmament, Adam Malysz, zijn Polen he-le-maal gek van schansspringen (zoals ons Nederlanders dat met Raymond van Barneveld en darten overkwam... maar dan anders) en het belooft dus druk te worden in Zakopane: zo'n 35.000 man komt erop af! Terwijl er ongeveer 30.000 mensen in Zakopane wonen...

Mooie reden voor ons om dus de wijk te nemen naar Slowakije zodra het gespring gedaan is.
In Slowakije zijn niet alleen de berger hoger en de pistes beter, maar ook de hoeveelheden toeristen kleiner en - last but for sure not least - de prijzen zijn er een stuk lager!!!
En, eerlijk gezegd had ik nooit gedacht dat ik nog eens naar Slowakije zou gaan...

Ik heb er dus echt waanzinnig veel zin in!!!! Helaas kunnen we maar drie dagen weg blijven, want op woensdag zijn er weer colleges... maar toch! Wat een heerlijkheid, even een paar dagen ontsnappen aan de campus...

Vandaag heb ik verder ook nog de eerste helft van mijn eerste Compact Seminar gehad: "Interest representation in Brussels". Neeeeee, niet "lobbyen in Brussels", want lobbyen is een vies woord.

"The glass industry (...) has no less than six specialist associations representing micro interests such as flat glass, container glass, cut glass and technical glass. There are associations representing natural sausage-casings manufacturers, bathroom-valve producers, and even one for technical caramel. There are even EU associations representing the interests of handwriting analysts, make-up artists, bird-ringers, aquarium trustees, fish pathologists and fairground hands."
(...)
"The overall effect is a lot of small and relatively powerless groups competing to make their voices heard, denying the EU institutions a sensible collective viewpoint and capable policy partners (...)"
(...)
"The EU's unique decision-making architecture can prevent any interest from routinely dominating it - and the sheer number of access points means that no one can monopolise it."

(Justin Greenwood, Demos rules ok?, May 2003)

De stelling hier is dus eigenlijk dat al dat gelobby de EU niet minder democratisch maakt, maar juist democratischer, omdat alle mogelijke belangen vertegenwoordigd zijn en worden gehoord door de wetgevende en bestuurlijke EU-instellingen.
Volgens mij zit daar wel iets in....

Morgen gaan we fijn political consultants spelen die moeten lobbyen voor een bepaalde cliënt, Unilever ofzoiets. Of Greenpeace. Of BASF. En dan een strategie bepalen: wie ga je het eerst bewerken? En in welk duur restaurant, haha.
Lijkt me leuk!!

Straks naar het eerste echt officiële gangfeest hier op de campus. Zin in! Alle kamerdeuren open zodat je bij iedereen binnen kunt komen lopen. Wat een goed initiatief zeg! Ik word altijd zo triestig van al die deuren die potdicht zitten...

Tot later!
Else

Lief Blog,

Twee minuten geleden heb ik eindelijk de uitslag van mijn examens gehad....

Het openmaken van die enveloppe is altijd zo'n dramatisch moment, maar gelukkig eindigde een en ander voor mij niet in een tragedie: ik heb het er gelukkig goed vanaf gebracht... Heb alle vijf de examens gehaald!!
Eéntje net op het nippertje... dat is nog wel het examen waar ik het hardst voor had gestudeerd. Terwijl het ik het hoogste cijfer heb voor het examen waar ik maar 1 dag voor heb zitten stampen!!!
Mijn gemiddelde (13.7) ligt vier tiende hoger dan het totale gemiddelde (13.3), dus ik geloof dat ik tevreden mag zijn...!

Verder heb ik zondagavond (nadat de EK schaatsen was afgelopen...) zelf maar eens de ijzers ondergebonden en ben ik met Vincent (de enige die ook de moeite heeft genomen z'n schaatsen mee te nemen!) lekker gaan schaatsen op de "Hofvijver" achter Konopka's Paleis (zoals dat hier in de volksmond heet). Had verwacht dat het nogal donker zou zijn maar dat was niet het geval: de verlichting van het Paleis is zo vakkundig gedaan dat er in een straal van tweehonderd meter een soort oranje schemering ontstaat waarin je dus prima kunt zien wat je aan het doen bent. Een structureler probleem was de 20 cm sneeuw die op het ijs lag, maar dat was een kwestie van wennen. Ik zit hier toch eigenlijk wel in een soort paradijsje...

Gisteren aan mijn franse en engelse cv's gesleuteld, want de carrièremevouw komt deze week weer langs. Wat een gedoe, zeg, zij wil dat dat ding er heel anders uitziet dan ik gewend ben, dat je bijvoorbeeld in plaats van omschrijven wat je taak inhield, vermeldt welke 'competenties' je 'verworven' hebt. Moet ik vandaag maar weer mee verder, dus.
En daarna heb ik met Ania (een van de drie Ania's hier...) een gezellige "language exchange" gedaan, vergezeld van Becherovka, Vodka en speciaal uit Nl meegenomen jenever... gezellig!!

Ga nu aan het werk. Heb een enorme stapel "te lezen" op mijn bureau liggen hier...

Else

Lief Blog,

Vrijdagavond -halverwege het Nordic National Day feest - heb ik iets gedaan waarvan ik nooit had gedacht dat ik het zou doen: drie kwartier in de sauna zitten, vervolgens hard naar buiten rennen, in de sneeuw liggen en sneeuwengeltjes maken.. en dan weer heel snel terug de sauna in. Of het gezond was moet nog blijken - ben vooralsnog niet ziek, niet eens verkouden!- maar leuk was het in ieder geval! Echt nooooit gedacht dat ik dat zou doen... en het was niet eens zo heel erg koud!!
De sneeuwengeltjescompetitie heb ik helaas niet gewonnen, sommige mensen maakten echt heel fantasierijke figuurtjes, tegen die Scandinavische profs kan ik natuurlijk niet op...

Verder heb ik ontdekt dat Finnen er nogal vreemde gewoontes op na houden: ze meppen elkaar op de rug met bosjes berkentwijgen terwijl ze in de sauna zitten... rook echt heerlijk! En tenslotte heb ik uitgevonden wat er gebeurt als je bier op de hete kooltjes giet: dan ruikt de hele sauna binnen een paar seconden naar geroosterd brood!!

Zaterdag heb ik eigenlijk alleen maar geluierd en tv gekeken: ZDF zond het EK schaatsen in Heerenveen uit! Weinig Nederlanders in beeld natuurlijk, maar toch heel erg heimisch allemaal.
Vandaag hetzelfde gedaan, niet veel dus... hoewel ik tussen de schaatsbedrijven door nog wel wat heb gelezen in het meest pessimistische boek dat ik ooit in mijn handen heb gehad: The Clash of Civilizations and the Remaking of World Order van Samuel P. Huntington, vol doemgedachten over een donkere toekomst voor de wereld: de wereld is er na het einde van de Koude Oorlog niet bepaald stabieler op geworden, oorlogen krijgen steeds meer een cultureel en ethnisch karakter, etc....
Erg gaaf om te lezen, hoor. Maar een beetje overdreven en nogal kort door de bocht als je het mij vraagt. In ieder geval geef ik de voorkeur aan een minder zwartgallig toekomstpersectief.

Else

Lief blog,

Nu was ik reeds geruime tijd fan van de Nordic countries, maar na vandaag kunnen ze echt niet meer stuk!! En we hebben pas het eerste onderdeel van de "Nordic Day" gehad!

Het begon allemaal vanmiddag rond half vier in de Natol Inn, het cafe naast de bieb, en op het volley- en voetbalveld er achter. In groepen van vijftien (wij waren natuurlijk Denemarken, Denemarken rules, namelijk) moesten we allereerst de "Groenland Estafette" doen. Groenlanders drinken namelijk een beetje veel en gaan dan raar lopen, legde Katja uit, dus dat moesten wij ook doen: in tweetallen heel hard naar een flesje rennen (door de kniehoge sneeuw..), dat zo snel mogelijk naar binnen klokken, het flesje op de grond zetten en met je wijsvinger in het flesje tien rondjes om het flesje rennen. Daar ga je wel raar van lopen ja. Volledig gedesorienteerd rende iedereen compleet de verkeerde kant op, en hoe je ook probeert, het lukt gewoon echt niet om bij te sturen! Grote hilariteit, dus.

Vervolgens moesten we naar het volgende onderdeel lopen. Het was al redelijk donker aan het worden, zeker als je midden door het bos moet, dus wat hadden onze schatten van Nordics bedacht...? Ze hadden om de vijf meter kaarsjes in de sneeuw gezet om ons de weg te wijzen.... dat was toch een prachtig gezicht!!!! Een besneeuwd bos, in de schemering, met een rij kaarsjes zo ver als je kunt kijken... het is serieus een van de mooiste plaatjes aller tijden.

De kaarsjes leidden ons de smalle houten trappen af, door het bos en naar het meertje bij het paleis. In de dikke laag sneeuw op het ijs hadden Kaja en Thorsten een soort curlingbaan gemaakt, de opdracht was zoveel mogelijk 'ballen' -die gemaakt waren van bevroren waterballonnen!- binnen een bepaalde cirkel te schuiven, zonder de kaarsjes die natuurlijk hartstikke in de weg stonden omver te gooien. Dikke pret!

Vervolgens ploeteren door de sneeuw en glibberen over de weggetjes naar ons Griekse tempeltje, waar Charlotte ons uitlegde dat we een sprookje moesten verzinnen en uitbeelden, waarin de volgende elementen voorkwamen: een mooie prinses (dat werd Benoit), een trol (Vanessa), het getal drie en -omdat wij Denemarken waren - de kleine zeemeermin.
Aangezien de rechtencolleges van vorig semester en met name de cases al vaker goed materiaal voor de nodige hilarische varhalen zijn gebleken, werd daar ook nu naar hartelust op gevarieerd: De mooie prinses, die werkte voor Sabena (gespeeld door Sabina die erg overtuigend een vliegtuig nadeed), maar eigenlijk voor Scientology in de UK wilde werken, maar het land niet in mocht van de engelse trol (Vanessa), werd toch naar binnen gesmokkeld door de Kleine Zeemeermin, happy end. Oh ja, aan boord van het vliegtuig bevonden zich drie terroristen en het vliegtuig vloog drie rondjes boven de Rode Zee, ofzoiets. Meligheid alom.

Onderweg naar het volgende onderdeel werd de rust in het donkere bos wel zeer ruw verstoord door Rudolf het Rendier (angstaanjagend goed gespeeld door een zeer hard brullende Johan, met een bruin geverfd gezicht, de bekende rode neus en een muts op zijn kop waar twee enorme takken uit staken!) die ineens vanachter een boom te voorschijn sprong en ons on-ge-loof-lijk de stuipen op het lijf joeg. Aangekomen bij het laatste onderdeel, legde Rendier nummer 2 (Mikko) aan ons uit dat we op het rendier gingen jagen: met sneeuwballen welteverstaan (arme Johan...) en m vervolgens opeten (grote schaal met Laplandse hapjes op Johans rug). Ontzettende pret, dus!

Teruggekomen bij de Natol Inn lagen daar Zweedse gebakjes en hele warme Gluhwein met rozijnen.
Ontzettend gaaf was het, en ons park zag er zo mooi uit! En iedereen was vrolijk en ik heb zo verschrikkelijk hard lopen genieten dat ik bijna uit elkaar klapte van gelukkigheid!

Ga zometeen naar het diner (Nordic cuisine) en vervolgens gaan we stevig indrinken voor het feest van vanavond (naar goede Noorse gewoonte: drank is zo duur in de bars en cafes dat iedereen zorgt dat de nodige alcohol al elders gecomsumeerd wordt. Daartoe wordt de receptie ingericht als "Systembolaget" (= vreselijk ongezellige kale winkel waar men drank verkoopt), alwaar je met je ID (want je moet 26 zijn om alcohol te kunnen kopen op sommige plaatsen!!!) enkele Scandinavische biertjes kunt krijgen...

Wat een ontzettend gave National Day!!!!

Liefs,
Else

Lief Blog,

Enerverend dagje vandaag weer. Letterlijk. Na een college van drie uur over de koude oorlog en "European security" kregen we vanavond een documentaire te zien over de oorlog in Afghanistan in 1979. En ik ben nog boos!!!
Met terugwerkende kracht! Wat een stelletje ratten zeg, ongelooflijk. Ik dacht altijd - heel naief - dat de Soviets de bad guys waren, maar nee hoor. Die Amerikanen hebben echt nog een veel vuiler spelletje gespeeld en hadden sowieso helemaal niks met het hele conflict te maken!

Toppunt in de film was de hoge Amerikaanse regeringsfunctionaris die in Afghanistan op bezoek ging bij de Mudjaheddin om ze een hart onder de riem te steken : "Jullie zullen deze oorlog winnen, want Allah staat aan jullie zijde!". Om ze vervolgens allemaal Amerikaanse wapens te geven waarmee ze dan Sovietsoldaten neer kunnen schieten. Ooit gedacht dat te horen uit de mond van een Amerikaan?? Ik zat met open mond en kromme tenen te luisteren. Werkelijk waar, dat geloof je toch niet???

Als klap op de vuurpijl ging onze Amerikaanse professor na afloop nog even de discussie inleiden: "Toen de Soviets op een gegeven moment door hadden dat het een verloren zaak was, probeerden ze de oorlog te beeindigen en via de VN vrede te bewerkstelligen. Maar wij Amerikanen, we wanted to see them bleed. And frankly, I do not have a problem with that!

Wat???!!!

Vanaf vandaag heeft ondergetekende geen illusies meer over de wereld in het algemeen.

- Else

Lief Blog,

Tussen de colleges door ben ik vandaag met een paar andere mensen een wandeling van anderhalf uur over onze besneeuwde en bevroren campus gaan maken. Heerlijk! Het is echt zo mooooi! Erg gezellig was het ook, maffe Engelsen die op veel te kleine sleetjes van heuvel afschuiven en Zweden die bijna hun nek breken op gladde glijbanen op het ijs...
De foto's zijn te bewonderen op de ijspret fotopagina! Heb zelf ook een heleboel foto's gemaakt, maar zoals bekend duurt het ff voordat ik ze dan digitaal beschikbaar heb (eerst moet het rolletje vol...). Dus deze kreeg ik van Monica...

Zometeen is het alweer tijd voor het diner... de dagen gaan alweer belachelijk snel voorbij! (Gelukkig...)

Gisteren heb ik het feest in de bar gemist en je raadt nooit hoe dat kwam... dat kwam doordat ik aan het studeren was. Echt! Ik voelde me heel erg schuldig, omdat ik niks had gedaan in de kerstvakantie (ja ik stond er zelf ook van te kijken), en besloot toen maar te gaan studeren. Uiteraard viel ik na anderhalf uur in slaap...

Dus ik ga vanavond na het eten maar eens even studeren tijdens de lezing van Geremek (sorry, Ania...) zodat ik daarna lekker een biertje kan gaan drinken. Heb pas vijf van de Bruggestudenten hier aanwezig de hand geschud namelijk. Beetje karig!
Hoorde ook dat er plannen zijn om in Warschau in een kroeg te gaan zitten! Dat is eigenlijk een nog beter idee, breng ik meteen mijn belangrijkste goede voornemen voor 2004 in praktijk. Namelijk: vaker van die campus af komen! Alles in het kader van mijn geestelijke gezondheid, uiteraard.

Tot morgen!
- Else

Lief Blog,

De Brothers en Sisters uit Brugge zijn er!
Dertig nieuwe gezichten in 1 keer, wat een verwennerij! Ik heb mijn nieuwe roomie in totaal misschien tien minuten gesproken tot nu toe, want geheel in de College of Europe-stijl is meteen iedere minuut weer volgepland met speeches en rondleidingen, terwijl die arme jongen vanaf drie uur vannacht op reis is geweest!

Ook college gehad vandaag, geschiedenis van Centraal en Zuid-Oost Europa. Supergaaf! Iwan de Verschrikkelijke, Peter de Grote, Tartaren, Mongolen en de opkomst van Moskou. Waarom Russen Poetin wel accepteren maar Jeltsin niet. Hartstikke boeiend allemaal! Moet wel weer wennen aan zeven uur stil zitten en luisteren, trouwens. Alhoewel dat stilzitten me een stuk gemakkelijker valt dan dat luisteren, haha.

Ben wel momenteel mijn eerste conferentie weer aan het skippen, maar dat geeft niks aangezien het een speech van onze rector betreft die - het is echt waar - van spreken bepaald geen kaas heeft gegeten. Deze kwelling heb ik mezelf dus bespaard dit keer, de kerstspeech ligt nog iets te vers in mijn geheugen.
Terwijl ik dit schrijf vraag ik me af of ik er problemen mee krijg, een vriendelijk verzoek dergelijke commentaren niet op mijn blog te zetten, Big Brother is watching from the Rectorate.
Lang leve de vrijheid van meningsuiting, dus... en de verschillen in taal tussen de Polen en de Nederlanders...

Over meningsuiting gesproken, de nieuwe 'extracurriculaire' John Locke Promotion website is vanaf vandaag online te bewonderen...
Hopelijk kunnen wij studentjes een beetje ons stempel drukken op die site!
"Zo is het echt op het College of Europe". Dat idee.

Etenstijd!
Tot morgen!

- Else

Lief Blog,

Ben weer terug in Natolin - in eerste instantie met frisse tegenzin. Maar na het eten van daarnet, heel gezellig met de 12 mensen ofzo die er alweer zijn, heb ik weer goede moed. Erg leuk om iedereen weer te zien, stralende gezichten en enthousiaste verhalen - Italianen die vertellen hoe hun mamma in hun wangen kneep en "oh! wat ben je dun geworden, ik zal je eens even flink volstoppen" uitroepen (dat doen ze dus écht, blijkbaar). Ik heb niemand kunnen ontdekken die echt heimwee had naar deze plek... dus dat geldt niet alleen voor mij...

Het was vanochtend zo vreselijk moeilijk om afscheid te nemen van mijn lief! Echt vreselijk. In het vervolg ga ik dit soort projecten niet meer in mijn eentje ondernemen, dat mag duidelijk zijn. Dat gedrentel op Schiphol duurt ook altijd zo ontzettend lang! Afscheid nemen moet eigenlijk zo snel en zo pijnloos mogelijk gebeuren, en aan deze beide eisen voldoet een afscheid op een luchthaven dus heel duidelijk niet! Echt niet leuk...

Het vriest hier momenteel flink, het is tien graden onder nul. Maar: het is echt verrassend hoe aangenaam -10 aanvoelt als er geen snijdende wind staat en de lucht gewoon lekker droog is! Het is echt prima toeven buiten! Zonnetje erbij...
Ook heeft een flink aantal van mijn collega's hier al laten weten zijn schaatsen bij zich te hebben! En aangezien de ijslaag op ons kanaal hier in het park menige Friese ijsmeester jaloers zou maken, gaan we dus zeer binnenkort maar eens een klein wedstrijdje organiseren!

Morgenochtend komt ook de delegatie van het College of Europe in Brugge aan in Natolin, 30 studenten van de andere campus die een week blijven logeren! Door middel van het trekken van lootjes is James, barman en voorzitter van de "Theatre Arts Society", aan mij toegewezen! Ik ben erg benieuwd, zo aan zijn hobby's te zien gaan we wel met elkaar op kunnen schieten!

Ook beginnen meteen morgenochtend de colleges weer - elke dag zeven uur deze week! - maar eerlijk gezegd heb ik best zin in de colleges. Zolang er niet van papers en examens gerept wordt, wil ik best een paar uur per dag de geschiedenis van Oost- en Centraal Europa aanhoren.

Heb net een mail ontvangen met de mededeling dat de bar open is....
Tot later!

- Else