After exactly a month and a half of unbearable silence I've finally managed to delete the 'intruder's changes' to my Blog's template (eeehh, well, infatto there never really was an intruder. A piece of javascript establishing a little programme which enables people to add comments to my blog, which I integrated into the template myself - long, long ago - caused the problem...).
Thanks to some really clever people... enfin, ça marche.
For the time being.

Well, in case I have any readers left- which I doubt: I have many a thing to tell you about, lived some pretty exciting adventures (please consider that almost anything seems exciting if one's stuck in a cubicle 42.5 hours per week...) and so there will be plenty of reading to do in the next few days.
Also because I am actually quite happy about the fact that I can finally continue the detailed recording of my rather colourful existence....pffff. Blah blah. No inspiration today, that's for sure.

(Not surprisingly) I'm at work now, looking forward to 17.30 'cause i'm going to drink a couple of Belgian beers (since I work for Reservations Belgium some people think that I'm Belgian.... finally, tout le monde ne me prend plus pour une Hollandaise which of course makes me very happy ;-) with my Italian colleague M.
(I was just thinking: better make sure nobody here at the job finds out about this Blog thing, otherwise no more gossips....)


Ciao,
Else

Hi,

Thanks to a distant (but apparently very attentive) reader called ..... (hihi, won't say) I found out that my blog had disappeared. Again. Which is pretty annoying cause i'm not writing all this for fun, you see.

So it appears that a certain person with bad intentions (in Dutch we call such a person an 'onverlaat' which is a quite accurate description) has added some stuff to my carefully hand-written html codes - did that a year ago, had happily forgotten all about it after that- with the clear aim of misleading my perfectly innocent reader(s?) by redirecting them straight towards some stupid site that has nothing whatsoever to do with me.

Sigh.

After messing around in my html source code stuff (no idea what's they're called officially) i managed to locate and erase part of the intruder's additions. Not all of them, unfortunately, which means that this post is perfectly visible, but all the archives are still gone.

Aaaaaaahhhhhh!

If i manage to get them back, i'm gonna put all of them on a cd right away, no, on three cds! And i'm going to print all of them too and make absolutely sure they're not lost again, ever.
So if anyone of u people out there have any suggestions, please do not hesitate to let me know.

Otherwise things are fine. Not much happening here. Still really motivated to get the h*ll outta here and get to Brussels asap, Brussels, where all the action is, Brussels, the city i have of course completely idealised in my mind...

Gonna sit in front of the tellie again for a while. Long live the Olympics! They're the best excuse ever to not do anything at all, all day.

Later! xxx Else

Aaaahhh!! What's wrong this time?!
My blog keeps disappearing and that causes a lot of stress!!!!!!
I hate it when they do that!
Help?

Hi Blog,

First day on the job can best be described as 'relaxed', started at nine, finished at half past three (while i get paid for the whole day) and basically all i did was chat with my new colleagues and listen to an impressive number of presentations, watch countless video's, fill in forms, and chat a little more. Etc. On my way there this morning i was so absorbed in The Unbearable Lightness of Being that i completely forgot to change trams and ended up at Museum Square, while I should have gotten out at Overtoom. But i was still ten minutes early when i arrived... so it's less far away than i expected, which is also a very good thing, cause it means that i can sleep longer and get up later...

The place resembles Natolin even more than i thought it would... Firstly because my group consists of thirteen ladies and two men ;-) of some eight different nationalities or so, sounds familiar, no? And secondly because there was this cute Italian guy named Luca who gave us 'a zzzzzmall tour of zzzze building' :-) which brought back many a happy memory...!

The gym is just perfect, i ckecked it out immediately after we were dismissed from our first day of class (no Lukaszewskis to be seen anywhere, i was almost disappointed), it's huge and very state of the art... looking forward to lots of body balancing and spinning and all that, after work.

I have no clue about the job itself, to be honest. What do i know is that i will be expected to learn all the airport and city codes in the world by heart in a couple of weeks' time, so that sounds promising... AGP is Malaga, Spain, BCN is Barcelona, Spain.... siiiiggghhhh!

And before i forget... in case you're looking for a job in Amsterdam, one that's not too demanding, but does offer you a chance to really use your languages all day, every day, in a nice, Natolin-style environment that comes with cheaperino, totally cool company fitness... please give me a call. I get a truly incredible amount of money for every person recruited via me.... i'm not kidding, we're talking hundreds of euro's here, which i am of course willing to share with that someone...

Ciao!
- Else

Hi Blog,

Tomorrow's my first working day.. so just a short one:
I finally started reading Kundera's Unbearable Lightness of Being and it's so incredibly wonderful!
I can feel everything he writes (that might have smth to do with the present status of my emotions...) and all of a sudden my world is filled with fate.. and with lots of little coincidences...especially after seeing Amélie and her fabuleux destin again yesterday in the open air cinema in 'my' park... it makes me feel like i'm floating a little ... oh no! weight is good, i just read that today...

I also just read that people who want to leave the place where they live, are unhappy people.

Talk of coincidences: there's this girl who was a part of my life a long long time ago, when she and i and two other girls were the only girls in our class at the Dutch School in Nairobi, Kenya... the last time i saw her was in 1985... but i remember her so well!
She just wrote me an email cause she just very accidentally came across my website!
That's just... hmmm magical.
:-))))))))))

Makes one wonder what's going to happen next....!

Sogni d'oro,
- Else

Czesc!

Big time for a proper update, i'd say.
Been very lazy...
Today's the last day that i'm officially au chomage, so i'm planning to do absolutely nothing at all, but i need to write down what i've been up to this week, before i start forgetting about it all...

So, Sunday i went to this 'Food and Faces' festival, in one of Amsterdams' parks, one that has been given the terribly un-original name of Oosterpark ('East Park'.... in comparison, for example, my park is called Westerpark (West Park), not very inspiring either). The festival was great, lots of faces to look at indeed. I think i like the look of Dutch people, especially of those who like to go to festivals on warm summer days. And i met up with some people i had not seen for quite a while, which was nice!
Once on the spot I found out that what I was dealing with was in fact a culinary festival, so lots of Italian, Spanish, Turkish delicacies, hence the happy faces! Had some really good Spanish cheese, a bite of the finest pizza margarita ever (except for a very special one i had in Brussels a while ago ;-) and lots, lots, lots of watermelon.
Me and my friend Ania decided to leave the crowds for a high quality conversation in the nearest café, accompanied by a few white beers, and so it was one of the finest nights in Amsterdam in a long time!

Monday... hmmm, i don't even remember...
Anyways, the rest of the weeks i spent mainly in my park (quote Ellen: 'who said people in Amsterdam don't have backyards?'), where i spent quite a few evenings with Laurens, listening to some really great 70's music played by a couple of men in their forties who are always hanging out there and whom Laurens likes to refer to as 'The Steppenwolf Boys', which i think is very funny, but I guess i'd have to know Laurens to agree that that's very funny), commenting at people walking by, discussing what it is that makes daddies with young children so incredibly, irresistably sexy, getting nauseous looking at all the sticky, soggy couples, discussing Life, the Universe and Everything.
That was nice, too.
One night (don't remember which one) we went to the new -architecturally interesting- part of the park for a picknick Mangel organized, lots of good company and good food :-)) played cards till it was too dark to see what we were doing and of course i screwed up badly cause the game was VERY complicated, and i mean seriously complicated, so i'll have to practice secretly at night otherwise i'll never be invited again.

In the meantime me and Ellen's cat disappeared. He's called Ludwig and we want him back right now! On the poster Ellen made he is quite accurately described as 'active'....... some of my friends refer to him as 'the killer cat' (but they're not really my friends of course) and i really miss him so much!! It's so nice to wake up in the morning and find him purring extremely loudly, warmly, friendly somewhere on my bed... and he's such a beautiful thing, too!
Fortunately yesterday night Ellen discovered him sitting behind the window of our ground floor neighbours' place... unfortunately they're not home and when i checked this morning i did not see him anywhere anymore...
I hope they did not take him to one of those depressing shelter places, and if they did they'd better get him out of there immediately...
To be continued... for sure!

So now i'm waiting for Erik to show up in Amsterdam, we're going to a party tonight at Mangel's (hai Mangel, gefeliciteerd met je verjaardag!!!!!)

More soon,
- Else

Amsterdam!


Hi Blog,

Just a little late night note to communicate to the entire world out there that things are going perfectly fine!
Amsterdam is an exceptionally wonderful place when the sun shines...

After my return on Friday i have been pretty busy and very lazy... hung around in parks and at festivals a lot, discovered a new one last night, 'Food and Faces', which very accurately describes the whole thing i would say:

hmmmm
smth has come up...
sorry
will write more tomorrow!

xx Else

Dear Blog,
 
Yesterday, just two seconds after my big, tough brother (who's really afraid of nothing...) succesfully chased me out of his room, he came running after me with a rather frightened look on his face. 'There's a scorpion in my bedroom!'
So, what's the big deal, tough guy, just chase it away or something...
But he clearly had no intention of doing anything of the sort and made it very clear to me that i was supposed to kill the poor thing, so i caught it and threw it out of the window.

This morning I told my dad about it during breakfast and asked him 'so, exactly how dangerous are these little beasts?', and he rather casually answered that if you get stung, you're pretty sure to be unconciouss after half an hour and if someone doesn't get you to the hospital really fast, you're probably dead after an hour or so.
Interesting....
 
After that I went to the souk, which was nice. Lots of typically Moroccan sounds and smells, I just love those big heaps of colourful spices and got myself a few kilos of figs and dates, three beautiful Touareg scarfs (not really, there's no Touaregs anywhere in Morocco...), drank the most delicious glass of orange juice ever and ate lots of cactus fruit. I spent the rest of the day strolling down little medina alleyways, trying to take pictures of women (and being quite unsuccesful at it) and making friends with shop owners (which is quite a lot easier than escaping from them later on, after lots of mint tea, without buying yet another tapis...), which was followed by my favourite part of the Azrou experience: the grand taxi back home.

Now I have to admit that being squeezed between three men in the back seat of a ridiculously old Mercedes is not exactly appealing to me, so I was quite happy to find three women there for a change... but after about five seconds I found out that being squeezed against men might not be big fun, but at least it's slightly more comfy...cause their hip dimensions are slighty more modest... so much for breathing.... well at least women sit still and don't whisper slimy marriage proposals in your ear....
 
But the funniest part was the fact that the taxi was going incredibly slowly, really seriously slowly, whereas normally they don't... after a few minutes I found out why... the police were standing around some corner, trying to inconspicuously take pictures of speeding cars...manually... it was really the funniest thing! And of course, just a split second after passing the policemen, the driver hitted the accelerator so hard that breathing really became very very difficult....i mean, he did not even wait until he was out of sight or anything.... the police of course kept minding their own business, pretending not to notice... and I was having so much fun!    

Going out to dinner now in Ifrane, the place everyone in the region is sooo proud of... actually it's a skiing resort (yes, it is) so there's signs saying 'barriere de neige' all over the place, and the town is packed with new, big, shiny hotels and restaurants.... it even has its own airport (used approximately once a year -  when the king decides to pay the place a visit).... sounds like a perfect place for a nice evening out!
 
Salama, 
- Else 

Ain Leuh, still
 
 
Dear Blog,
 
Despite my promise to a certain someone i'm not really updating this Blog thing every day... sorry...
It's not that there's nothing to tell, it's just that I'm sort of depending on my dad to get this computer going every time i want to chekc my mail and all (cause he won't tell me the password...) and he's quite a busy man, soooo... and of course i'm also to busy sitting outside on the porch enjoying the sunshine on my face....
 
My brother Umit (the Turkish one) discovered a nice little swimming pool, right here on the Children's Home premises... such luxury! Actually it's the orchard's water reservoir, but i don't think the apple trees really mind me using their water to keep cool... today during the afternoon break (everyone here except for me works really hard...) some of the more courageous people (men, indeed) came up with a new game: two of them hold a very tall ladder while the third one climbs it and throws himself off once he's reached the top... so much for my peaceful reading.
 
I'm re-reading Alice in Wonderland at the moment. 'Pigs may fly, but it's not likely', I learned today. I wish I had come up with that.
 
Tomorrow i'll be going to Azrou again, the place I went a couple of days ago to do some souvernir shopping (retail therapy, as Kaja would say!) and some sitting on terraces by myself (secretly smiling about all the shocked expressions on the faces of all those men.. not used to seeing a woman sitting on a terrace, before they continue their Italian-style conversations). Tomorrow's souk day, market day, and i'm looking forward to seeing some chickens butchered and some other friendly folklore....  
 
Have many more things to write but my brother's chasing me out of his room... and rightly so... will write more tomorrow i hope!
 
Salama,
- Else
 

Ain Leuh, Morocco

Hey there,

It's pretty hot outside so i'm hiding in the coolness of my parents' house, a truly big, new, lovely, welcoming place where -i have to shamefully admit- i had not yet been before...right now i have no clue where my folks are, but the house is filled with people from all kinds of places doing all kinds of things: Emma's doing the dishes, Christine and Nadia are making a cake, some American guy i don't know is talking to my brother Umit...
Always plenty of things to do here.

The seven little ones that all the fuss is about, Hanane, Karim, Amir, Rafiq, Amel, Meryem and Adam, are at playschool right now, so the house is relatively quiet... you have no idea what it's like to live in a house with seven children aged between four and two years....
But they're all so adorable! So beautiful, sweet, energetic and happy, they're so clever, they actually speak four languages (Arabic, Dutch, French and a little English too) and believe it or not, they are perfectly capable of distinguising between all these languages, they use different ones for different people, it's truly miraculous! I'm utterly amazed every time they say something...

And they're all such characters too! There's the little sturdy fellow who loves animals and is afraid of nothing, there's the little quiet, intelligent boy who loves to sneak away into a corner and read a book, we have a little clown here who's 'manipulative' skills have developed to a considerable, almost scary level...thanks to his enormous dark eyes and cute, convincing smile... then there's the little girl who starts smiling when she wakes up and never stops, not even when so has to go to bed at night, which is pretty exceptional, i have never seen anything like her! And Meryem, the two-year-old, who is far too wise for her age, she really behaves like a grown-up, she reminds me of Mona Lisa with her wise, knowing smile, and Hanane, the beauty queen, mothering over the others, making sure no one does anything she does not approve of...

Otherwise this place is just soooo hot. I'm switching into siesta mode here, getting up at six in the morning and sleeping for a couple of hours during the afternoon, enjoying the long, warm, tropical evenings outside drinking the a la menthe and eating watermelon....

Tomorrow me and Christine, our French au pair, are going to the nearest proper city, called Azrou, for some souvenir shopping. A girls' day out! I badly, badly need that.

Will write more soon,
miss u all!
- Else
    

Somewhere between Málaga and Algeciras...
 
Buenos tardes, Blog!
 
I´m sitting at an internet place at some busstatio somewhere, waiting for the next bus to take me to the next stage of my trip to Morocco...
As I did not manage to get a ticket to Casablanca for today (€600 is a bit much...) I took a plane to Madrid, then another one to Málaga, then a bus to where I am now, and from here on it will be another bus, then the boat to Tanger, the train fo Fez and finally a typical Moroccan grand taxi to Ain Leuh... In the meantime i´ll have to fin a place to spend the night, so i guess it´s going to be Algeciras... cause my dad kinda freaked out a little when i said that i´d find myself a hotel room in Tanger...
 
Anyways, so far things are just wonderful! It´s so nice to exchange the Dutch never-ending rain for some Spanish sun, travelling as such is already a very very satisfying, enjoyable activity and despite the complaining above I really like the fact that this trip constists of so many different stages!! When we were flying above Madrids suburbs I noticed hundreds of little, bright blue squares, never realized that there were so many swimming pools in Spain! I´d love to take a dive in one of those right now.... but dusty, smokey, busy bus stations are fun too....  
 
Gonna find some food now, haven´t eaten all day... and then i´m gonna sit in the sun and just think of nothing but Spanish beaches for a while!  
 
Later!
Adios,
- Else
  
  
  
 

Dear Blog,
 
"Things are getting worse (please send more chocolate...)", the sign on Velina's door has been falling into my mind a few times lately.
Somehow, when I was in Natolin, my boyfriend managed to slip away from me... I was not paying attention and now he's gone. That sucks!
Voici the reason why I did not post anything for a while... but from now on I´ll have plenty to write about!!
 
I decided I badly need to get outta here!
Where do u go when u don't have any money?
Right, you go sit at your parents' place and pretend to be a kid again for a while.
And as my parents happen to live in Morocco... that's were i'll be for the next ten days.
I just booked my flight, i'll leave tomorrow morning at noon.
 
This means that I will be spending some time in the warm Middle Atlas mountain sun, just outside a tiny village called Ain Leuh, surrounded by Cedar hills, monkeys, donkeys and lots of Moroccan flavours... food.... music...
 
Just in case u don't have a busy schedule, and u'd like to taste a bit of 1001-Nights, please feel more than welcome to visit me there. Amsterdam's nice, but this place is a lot more adventurous, I can tell u that!
 
Big hug,
- Else
 
 
 

Dear Blog,

Oowwwww I haven't posted anything for suc a long time!
Very sorry... have to keep track of my life, should write more often, I know! Especially because so many things are happening and i'm afraid i'll forget about them soon.
Nothing really spectacular though, played cards with friends, played golf (for the first time! big fun...!) with my sisters and brother, found a temporary job as a junior researcher...unfortunately onl for 4 days, quite bizarre days too, and tomorrow's the last one... will provide more details soon!

Too tired to type another word now....

Big kiss,
- Else

Dear Blog,

One of the first things I found out after coming back to Amsterdam, was that I was no longer the proud owner of a bike. Of course it got stolen at some point during the 10 months I spent in Warsaw...in fact, I bet it was stolen more than once, cause I once read this statistic saying that annually, a bike in Amsterdam, on average, is stolen five times. It seems a little exaggerated, but two times per year should not be too hard to manage....
I guess at least that means that it was stolen from the person who stole it from me ;-))))

So everywhere I go, I go on foot. Which is not such a big deal 'cause Amsterdam is more like a reasonably large village than a city - like Warsaw... and in fact, I really really love my wandering / wondering around this place, it's so beautiful! I never realized... plus, during these walks I discover so many new things! Tiny, hidden restaurants ( my favourites!) in cute small streets with funny names I never heard of before, small churches and former monastries squeezed between office buildings and old storehouses, charming cafés... feel completely like a tourist in my own town!!

I also realized a couple of other things. You can call them elusive, sentimental crap, which they probably are, but oh well... For example: when I moved to Amsterdam eight years ago, I especially loved the anonymity of the place. You see, it's just big enough for nobody to care about what anyone else does (as long as you don't bother anyone..) and everyone remains perfectly indifferent at all times as to who you are and what you're doing.
I used to love that.
Now, I think it's kinda frightening. Well, not really frightening, but weird at least. I got so used to living in this Natolin community where everyone (more or less...) knows who you are and what you're doing (more or less...).
I really have to get used to all these strange people around me.
It's almost like I would want them to know who I am.

Enough!

While I was daydreaming along the canals in the sun (anyone becoming enthusiastic about coming to see the place yet??) I realized that I had forgotten to pick up my pictures from the store...they'd been waiting to be admired for almost a week... so I went back to pick them up and well, here they are!!!!

Olsztyn!
olsztyn stacja
polska po polsku
buildings...sky...sun...
taking a nap
ready to go to Gdansk!

Gdansk!
quite far from.... anywhere!
question for the Dutchies...does this remind you of...?!
Hmmmm.. I love this place!
nice.......
another question for the Dutchies... who..??
view from The Homey Hostel
Eva & Simon... les vacances!

Sopot!
aren't they...irresistible?
What's so funny, Pawel?
Lei è Nancy!
Eva & Vanessa enjoying the view...
.... I can see why!
Moi & Pitto

More Gdansk!
ooooowwww this place is a miracle!
lovely lovely lovely view!
francesco (nice view again!)
Lenin Shipyards in Gdansk!
21xTak!
history standing still...
The Pen
empty stores...
zaprasza??!
i guess this kinda proves i was really there...!
Amsterdam Centraal/Gdansk Glowny/Amsterdam Centraal/Gdansk Glowny?
Bronislaw Geremek & his biggest fan....

Capoeira...
i most definitely miss capoeira...
Szymon...
the team...

Polish National Day!
Wojtek & Marcin & lots of kielbasa
talk..talk...talk...
Saxy Sven & Rocking Remo
dance till u drop....

Closing Ceremony!
Les Polonais
La Polonaise...
Sunshine Kaja
President Kwaszniewski & Vice-Pre.... eh, Rector PNK
Primus Pawel!
Mega Mini Magda
Flag ceremony...
Erik & Else
Emanuele C, Jan, Jarek, Natasa, Dejan!

Foooooddddd
Mikko, Simon, Katja & Johanna
On parle francais ici!
Erik in de zon
Else enjoying the sun...
nice view...again!
Life is beautiful....


Well folks, that's all for today........
getting in a pretty nostalgic mood!
- Else

Dear Blog....!

"Adesso credo nei miracoli....sei cosa sexy, such a sexy thing!"

Hello my dears,
As my Dutchie friends have all suddenly lost interest in my blog (cause they're already getting a little tired of hearing about how wonderfully special the Natolin experience was, i guess!), i've decided to continue writing...only in English (pszepraszam, ne n'écrirai pas en français, désolée...) from now on!

Maybe some of u guys will want to read about my Natolin Nostalgia... after all, we Natolinski could never get enough of that, could we??

Natolin Nostalgia...first of, i play the above mentioned song about five times a day, it brings back such vivid memories of the last two party nights on our swinging, sexy campus...and a funny feeling in my belly...
Secondly I think of all these great, funny, clever, interesting, special people (you) all the time, wondering what u guys are up to today, what the weather is like in Bucharest, how the preparations for the Ukrainian wedding are progressing, how many of us have already made it to BXL-heaven... how Pedro and Madalena are coping with the unfortunate defeat of their soccer team last night....and wondering who will be the first to pay me a little visit in charming-but-windy Amsterdam..??

Anyways, I am happy and proud to announce that all three of my heavy packages full of precious Craig & De Burca's and other unforgettable works have safely arrived in Zaandijk Street!! 35 kilos... in less than two weeks!

Otherwise nothing much is happening here. Haven't found a job yet, have finally shifted all my attention to Brussels (as i have no reason whatsoever to stay in this lovely town...that i know already... time to move on!)... so if any of you lucky ones out there have a spare job, please lemmeknow!!!

One of the bigger advantages of not having a job...and having a park right next to one's house, is that one can decide at any time to pick up a nice, happy book (The Clash of Civilisations...) and spend the rest of the afternoon in the sun.
Which is exactly what i'm gonna do right now!

Later!
Big kiss,
- Else

Lief Blog,

Ben alweer een volle week thuis...
En toch gaat de tijd hier in Nederland een stuk langzamer dan in Natolin!

De omschakeling verloopt tot nu toe zonder slag of stoot, lekker gladjes allemaal. Hoef helemaal niet aan NL te wennen, eigenlijk, in tegenstelling tot die twee keren tussendoor dat ik hier even was en alles zo onwerkelijk leek en ik volledig gedesorienteerd was. Zo niet deze keer! Maar, zoals Ania wijs opmerkte, heeft dat waarschijnlijk te maken met het feit dat ik al een ruime maand bezig was met de 'closure'...

Zal eens even een verslagje doen van de laatste tien dagen in Polen, want daar ben ik dus nog in het geheel niet aan toe gekomen.
Foto's heb ik al voor een deel... mij eigen foto's liggen op dit moment ergens in een chemisch badje lekker te ontwikkelen, dus die zet ik er een dezer dagen wel tussen. Blijven opletten dus! hihi...

Zoals bekend heb ik me meteen na mijn laatste examen uit de voeten gemaakt, richting Gdansk. Eerst een tussenstopje gemaakt in Olstyn en Mikolajki, ten noordoosten van Warschau in Masuria, het bekende gebied met alle grote meren en veel zeilhavens, toeristische stadjes en visrestaurants... Fotografisch bewijs daarvan is helaas nog niet voorhanden, maar valt hier asap te bewonderen.

Door naar Gdansk op zaterdagmiddag, bagage afgeleverd in een waanzinning leuk huiselijk hostel waar inmiddels een stuk of 15 Natolinski zich hadden verzameld (zucht...), onder het motto 'If you can't avoid them, join them' hebben ik en mijn groepje ons daar maar bij aangesloten. Meteen naar de Ierse pub om lekker bij te kletsen en voetbal te kijken... het was echt zo leuk om iedereen in een totaal andere omgeving te zien, zonder stress, allemaal blij want de examens zitten erop... en dat tegen de achtergrond van het waanzinning pittoreske Gdansk... compleet met zonsondergang en een biertje op het terras...zucht! Erg gaaf. ´s Avonds uit geweest in Sopot, gezellig over een enorm lange houten pier de zee in gelopen... ondertussen hebben Vanessa en ik aan Pitto uitgelegd hoe je dat nu aanpakt met een meisje, zo wandelend op de pier (´je moet jezelf duidelijke maar haalbare doelen stellen. Als je op een kwart bent, moet je bijvoorbeeld per ongeluk haar vingers in die van jou laten belanden´)....

Zondag naar weer naar Sopot vertrokken -een stad die aan Gdansk is vastgegroeid- om daar eens een dagje uitgebreid op het strand te gaan liggen. Het was heeeeeeeeeeerlijk:
Eva & Vanessa
de heren.....
Else & Emanuele Pitto
Francesco & Christian
Simon, Isabella & Ilija
vis eten in een strandtent...
Frasco
Christian
Vanessa & Pitto
Else speelt met haar nieuwe vriendje... (de camera!)
eva & vanessa & n belachelijk groot ijsje!

De volgende dag regende het helaas... dus hebben we veel kerken bekeken, torens beklommen, zogenaamde Hollandse groentesoep gegeten in het Dom Holenderski... wat mijn eerste echte heimweemoment sinds lange, lange tijd opleverde.... want dat leek helemaal nergens op! En ook de pannenkoeken... en de kipsaté! Ik weet niet wat t was, maar het had heeeeel duidelijk niets met Nederland te maken.....

Op de laatste dag naar het Solidarnosc-museum geweest, naar de zeer indrukwekkende ´Roads to Freedom´-expositie...zeer de moeite waard! Allereerst vanwege de nagebouwde Poolse kruidenierswinkel uit de jaren 70, waar heel duidelijk helemaal niets te koop was... en ten tweede vanwege al het foto- en filmmateriaal, van Lech Walesa natuurlijk die met een enórme rode pen met een zeer prominente foto van de paus erin de akkoorden met de communistische autoriteiten tekent, van de stakingen, van een zeer jeugdige Bronislaw Geremek ;-) maar ook van de periode van martial law en die gruwelijke knokpatijen tussen militia en burgers...

Terug naar Warszawa op dinsdagmiddag, precies op tijd voor de wedstrijd NL-Duitsland aangekomen in R2, onze onvolprezen filmzaal... ik dacht dus dat ik als enige Nederlandse (Erik was op vakantie in Oekraine!) tussen veertien Duitsers zou zitten, maar neeeeeej! Er was nog een dertigtal van mijn lieve medestudentjes uit alle mogelijke landen komen opdraven en ráád eens... ze schreeuwden allemaal hun longen uit hun lijf voor Nederland! Hihihihi...

Ben tot de ontdekking gekomen dat tegen een groot televisiescherm schreeuwen heel erg oplucht! Dat helpt echt tegen dat ontzettende blok spanning dat zich vormt ergens in je buik. Heerlijk!
Bij de wedstrijd tegen Tsjechie hielp het helaas minder...

De allerlaatste Capoeira-sessie moest helaas worden afgekapt wegens een totaal gebrek aan belangstelling! Arme Szymon had twee vriendjes meegenomen, speciaal voor ons om mee te spelen... nou goed, konden ze mooi nog even met ons op de foto:
Capoeira team!

Nadat we op vrijdagavond een gigantisch feest hadden in het kader van de Dzien Polska -met z´n allen buiten dansen op de patio bij de stallen! Helemaal uit ons dak! - was op zaterdag dan eindelijk de officiele afsluitingsceremonie.
En.... dit keer kwam de President wel! Dus Kwaszniewski gaf een geweldige speech en verhief en passant nog even onze vice-rector in de adelstand vanwege zijn enorme bijdrage aan de integratie van Polen in de Europese Unie, wat een feest, wat een feest.
Na de vin d´honneur (oh verrassing! ditmaal was de wijn van opvallend goede kwaliteit...)
gingen wij studentjes verder met de afsluiting...

Eén voor een werden we allen naar voren geroepen en kregen we onder donderend applaus ons College of Europe-speldje en de foto van de John Locke Promotion die de dag ervoor was gemaakt. Anderhalf uur kippenvel, met als klap op de vuurpijl een miniconcert van Julia, Eva en Johanna op piano, viool en cello, een zwaar nostalisch stuk van Beethoven...

En toen maar weer eens op de foto! Helemaal bovenaan: Magda (Polen) en Ruben (Spanje), staand van links naar rechts: Aleksandra (Polen/Noorwegen), Karolina (Polen), Natacha (Frankrijk), Ania (Polen) en Przemek (Polen) en op de grond neergevleid... c´est moi!
Allemaal blij bij de vlaggen....

Iedereen was nog blij, want iedereen verkeerde nog in gelukkige onwetendheid...
´s Avonds om acht uur lagen dan ineens de gevreesde enveloppen met de uitslagen in de postvakjes...
Gelukkig heb ik alles gehaald. In het tweede semester heb ik ook nog eens behoorlijke cijfers gehaald... een 17 voor History bijvoorbeeld! En een 16.5 voor Ambassadeurtje spelen...
Alleen het cijfer voor mijn scriptie was een behoorlijk bittere pil. Echt een belachelijk laag cijfer! Een 13! Zwaar te laag, en dat meen ik serieus! Dat trok dus ook mijn gemiddelde nogal omlaag... ben ge-eindigd op een 14.0 gemiddeld. Drie tiende hoger dan na het eerste semester... dus eigenlijk mag ik niet zeuren!

´s Avonds maar eens een groot kampvuur gebouwd, liedjes gezongen, biertjes gedronken, aardige dingen tegen iedereen gezegd en veel aardige dingen gehoord, kortom: afscheid nemen!!

De rest is bekend.......

Nu maar eens op zoek naar een baan!!!!

Liefs,
- Else

Lief Blogje van me,

Ik ben weer thuis! Maandagmiddag ben ik veilig met beide benen in Nedrland beland na een nogal avontuurlijk reisje vol obstakels. Het begon allemaal toen ik 's ochtends nog handtekeningen van allerlei administratiemensen moest hebben (om mijn 750 zloty deposit terug te krijgen.... heel handig op de dag dat je het land verlaat..!) en allerlei dozen met spullen die ik niet mee kon nemen moest verslepen naar de kelder van Retinger, wat overigens wel het cirkeltje mooi rond maakte aangezien dat ook het allereerste was dat ik een jaar geleden op die campus kwam doen...!). Planten aan Beata gedoneerd, 50 zloty betaald voor een ontbrekend theelepeltje en enigszins beschadigde muren en toen..... de deur achter me dicht getrokken en de allerlaatste taxi gebeld...

Toen Kaja en ik na een kwartier lang mensen knuffelen en gedag zeggen al grienend hadden plaatsgenomen op de achterbank van de taxi dacht ik: 'en nu wil ik hier weg ook!'... Maar dat gebeurde uiteraard niet, want de taxi deed geen boe of bah meer, er kwam rook onder de motorkap vandaan en dus konden wij die taxi weer uit en wachten op de volgende. Weeeer tien minuten tussen die sippe mensen staan, weer tien minuten langer afscheid nemen.........

Natuurlijk kwamen we al diezelfde mensen twintig minuten later op het vliegveld weer tegen...
En het vliegtuig van Kaja en moi naar Amsterdam had uiteindelijk 2,5 uur vertraging dus voor nog een keertje afscheid nemen voor de zoveelste keer, hadden we aldaar uitgebreid de gelegenheid.

Nu ben ik weer in NL dus. Feels good to be back. Ben ook wel een beetje sip hoor, maar een stuk minder dan ik had gedacht dat ik zou zijn. Weet toch wel zeker dat ik zo ongeveer iedereen vroeg of laat eens zal terugzien, aangezien we ons allemaal in hetzelfde wereldje zullen gaan begeven... Ben erg benieuwd naar welke wending mijn leventje vanaf nu gaat nemen...
Spannend spannend....

Tot gauw!
Veel liefs
- Else

Lief Blog,

KLAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAARRRRRRRRRRRRRRR!!!!!
Jippieeeeeehhh!! O, o, ik ben zo blij, ik ben zo blij..

Zag het gisteren even helemaal niet meet zitten toen ik ineens om middernacht nog ongeveer een derde van de stof moest doen...ben vanochtend om 6 uur opgestaan, gestudeerd tot 11 uur, naar de examenzaal om 11.15 om vier vragen te 'trekken' en er daarvan twee voor te bereiden en om 11.30 was het zover....

Dat voorbereiden is wel een ramp zeg, op zich niet natuurlijk, hartstikke gaaf dat je je antwoorden een beetje kunt sturuktreren etc, maaaaaar dat moest in dezelfde zaal waar op datzelfde moment je voorganger examen zit te doen bij de Prof. Want, vond 'ie. dat is zo leuk authenthiek Hongaars. Nou, vriendelijk bedankt. Heel fijn. Als je nog eens wat weet!

Het werd niet zo'n ramp als ik had gedacht, maar toch was ik niet echt heel geconcentreerd, want je hoort dus alles wat je voorganger zegt. Maaaaaar het ging geweldig goed, als een tierelier zou ik wel willen zeggen.... vraag 1 'struktuur, organisatie en ideologie van het Ottomaanse Rijk', vraag 2: De 19e eeuwse pogingen van Polen en Hongarije om hun onafhankelijkheid te bewerkstellingen'. Had ik eindelijk eens geluk met die vragen! Gelukkig geen vage St. Vaclav die leefde ergens in begin 900, geen vragen over Slaven, Hunnen, Proto-Bulgaren en andere vreemd volk...
In het kader van de tweede vraag maakte ie nog wel even een leuk bruggetje naar mijn vadetrlandse geschiedenis (pijnlijk...) door te vragen wat de opstand in 1830 in Polen met NL te maken had.... eeehhhh..... de Belgen scheidden zich af? Ik zag echt niet in hoe dat met Polen te maken had. Lekker genant.

Maaaaaaaaaaaaaaaaaaaarrr daar maak ik me nooit meer zorgen over want het ging dus fantastisch en... comble de bonheur! toen ik naar buiten liep begonnen exact op dat moment de kerkklokken keihard te slaan om daar pas na een uur weer mee op te houden! Iedereen juicht, allen zijn verheugd, want ik ben vanaf dit moment officieel geen student meer!!! Jippppppiiiiiieeeeeeeeehhhhhh!!

Ik ben zo blij, ik ben zo blij....!!!
Ik heb het overleefd, ben er vanaf, klaar, gedaan, finito!

Ga er lekker onmiddellijk vandoor! Over tien minuten vertrekt mijn taxi... stante pede naar Gdansk! En naar de zeeeeeee....
Vakantie!

Daaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaag!!
Dikke kus,
- Else

Lief Blog!

Vandaag mijn derde en voorlopig laatste examen gehad. L'Europe comme acteur international. Tamelijk saai en droog allemaal: Instrumenten en competenties van het Gezamenlijke Europese Buitenlandse en Veiligheidsbeleid, het sluiten van internationale verdragen, de WTO en waarom het allemaal mis ging in Cancun. Eén vraag wist ik echt niet, maar die ging dan ook over economische redenen voor het éen of ander en aangezien in mezelf dus heb beloofd dat ik NOOIT meer iets economisch hoefde te leren na het eerste semester...had ik dus geen flauw idee.
Maar die 11 moet wel binnen zijn.

Omdat mijn volgende examen (de allerlaatste!) pas over een week is, had ik vandaag dus eindelijk tijd voor iets dat ik al maanden voor me uitschoof, namelijk mijn aanmelding voor de Leergang Buitenlandse Betrekkingen van Clingendael...
Twee opstellen geschreven, uitvoerige vragenlijst (nou jaaaahh) ingevuld.... en meteen op de post gedaan. Zo. Mijn eerste officiele application! Alhoewel, het is niet echt een baan, he?? Dus eigenlijk telt ie niet...

Nu mag ik dus van mezelf eindelijk naar lekkere vrolijke harde muziek luisteren (Morcheeba) en fotootjes van het Forever VIAE-reisje uploaden....

Komt ie!

restaurant nummer zoveel
restaurant nummer zoveel bis
zoutmijn
meer zoutmijn
nog meer zoutmijn
zoutkerk (mooi!)
welja, nog meer zoutkerk
wat zijn ze lief! peter & diana.jpg
heel duidelijk voor het waterincident.jpg
hete soep
gezellig hoor hongaars
krakow
krakow bis
heel spontaan jasper, dank je!
hongerige vrienden
filosofie & banja luka (nou jongens, geen ruzie maken)
mangel chez moi
bar
creatief met drank
bar bis

That's all, folks! Mijn welzeerverdiende biertje wordt warm...

Liefs,
Else

Lief Blog,

Jajaja ik weet het, ik heb weer veel te lang niks geschreven...
't Was wel weer een eververend weekje, het is nog steeds een enerverend weekje, dus ik heb geen tijd om een uitgebreid verslag te doen...
Maar ik doe het toch maar, want studeren is ook geen optie. Kan geen artikel meer zien. En het Groove Armada-cdtje dat uit mijn koptelefoon recht mijn oren binnenknalt is veeeeeeel te lekker om zachter te zetten....

Op maandag was ik dus veroordeeld tot het Verschrikkelijke Examen, een ware uitputtingsslag, en dat terwijl ik het hele weekend ziek was geweest en eigenlijk op maandag ook nog in bed had moeten liggen.
Dat heeft de voorbereiding voor het volgende examen, Moisi (mondeling en frans, dus dikke pret), niet erg veel goed gedaan. Uiteindelijk zat op donderdagochtend 2/3 er behoorlijk in (Transatlantische relaties & Irak en het conflict in het Midden-Oosten) maar 1/3 (over de oorlog op de Balkan en hoe dat nu verder moet met toetreding tot de NAVO enzo) niet zo heel erg (zeg maar gerust helemaal niet).
Natuurlijk trok ik uitgerekend twee vragen over de Balkan uit het gevreesde vragenmandje (BAH!) en was ik totaal van mijn à propos toen ik na twee minuten moeizaam frans hakkelen constateerde dat onze professor verveeld tekenend bijna in slaap was gevallen... zo storend!
Pffff.
Ik weet wel dat ie al die stotterende studenten al drie dagen achter elkaar dezelfde vragen had horen beantwoorden, maar toch... je kunt toch tenminste doen alsof je oplet...

Dat examen ging dus beroerd, maar hopelijk wordt mijn cijfer nog enigszins opgekrikt door mijn paper en mijn presentatie (60% van het eindcijfer...). Toen twee vodka's gedronken met Erik en Kaja en daarna was ik zo verschrikkelijk van de kaart dat ik vier uur geslapen heb. 's Avonds met dezelfde Kaja en Erik de stad in gegaan, eerst lekker fajita's gegeten bij Tortilla Factory (een restaurant dat niet zou misstaan in een Quentin Tarantinofilm), daarna hip mojito polski's genipt aan de bar bij NoBo, en toen fijn tot een uurtje of vier gedanst in Klubo Kawiarnia. Me erg verbaasd over de combinatie Erik & podium met paal... geweldig!! Dat was wel even nodig!!

Gisteren weer eens in de zon gelegen (het is een week of drie slecht weer geweest dus ik kon weer from scratch beginnen met bruin worden....) en een stuk of drie artikelen gelezen en toen lekker in slaap gevallen met de zon op mijn hoofd en fluitende vogeltjes in mijn oren. Ik word echt oud. Er gaat serieus geen dag meer voorbij zonder dat ik een middagdutje doe. En meestal lopen die dutjes dan ook nog volledig uit de hand, wat betekent dat ik rustig vier uur lig te pitten 's middags. Al met al niet erg goed voor mijn produktiviteit...

's Avonds weer de stad in geweest, biertjes gedonken op het terras van Szparka met Hugo (ex-natolino, zat in dezelfde promotion als Eelco) met zijn rijkstraineevriendjes die allemaal collega's van Sicco bleken te zijn (dag Sic!). Gegeten bij McDonalds (jaja dat mag ook wel eens vermeld want dat gebeurt niet zo vaak) en eenmaal terug op de campus naar de film gegaan. Had ik al eens vermeld dat we hier een filmzaal hebben? Drie keer per week worden er films vertoond, en meestal zijn ze geweldig. Maar deze spande de kroon, hij is in éen klap met superstip binnengekomen op nummer 1 in mijn filmtoptien aller tijden.
'Occident', een Roemeense film uit 2002 (geloof ik), vrolijk en hartverscheurend sip, en romantisch en grappig, over het leven en de liefde en the universe and everything, kortom: perfekt.

En nu is het vandaag en heb ik gedurende een goed deel van de dag weer mijn schrikbarend witte velletje aan de zon blootgesteld, en tussendoor saaie positions communes en règlements in het kader van de Gemeenschappelijke Buitenlandse Politiek van de EU uitgeprint.
't Volgende examen is woensdag en gaat over het enigszins fletse buitenlandse gezicht van de Europese Unie. Maar ook over de WTO en waarom Cancun is mislukt en hoe het nu verder moet met de Doga Development Round. En natuurlijk waarom Amerika het weer helemaal fout doet door zich te richten op bilaterale en regionale handelsverdragen in plaats van op multilaterale. Zoals de EU doet. Want dat is géén regionaal geregeld geheel, welnee. ;-)

Gelukkig heb ik mijn scriptie bij Wessels geschreven... al mijn Politics & Administration studiegenootjes gaan tegenwoordig zuchtend door het leven omdat ze erg hard moeten werken voor het Theories & Strategies of European Integration examen. Maar ik hoef niet. Want ik heb mijn zware Wessels-opgave al volbracht. Jippie.
Schijnbaar is het een erg zwaar examen en is ie heeeeel streng. Hmmm, onheilspellend...Ik vrees met grote vreze voor mijn scriptiecijfer.... maar nu even niet!

Zal ik eens even wat fotootjes uploaden?
Is misschien wel eens leuk. Van de Ultimate, nee-dit-is-echt-het-laatste-VIAE-reisje naar Warschau en Krakau, bijvoorbeeld...?? (Ik weet het, ze zijn bepaald niet van een Ellen-kwaliteit... maar ik bedoel het goed)

trein & koffie & mangel & tobschen
trein & koffie & bart & lau
edje
else & tijmen & tobschen
peter & sicco & ellen & else
sicco & ellen & else & tijmen & bart
cheeeeese....
tob & tijm
in de zon
roze ellen & roze beest
martijn & peter & tijmen met de buit
ellen & tijmen & diana.jpg
martijn met de buit!
klaverjassen...
zoutmijn
meer zoutmijn
bierpullen & blauwe muren
martijn hapt in een broodje vet

Ppfffffff....
Geen zin meer. De rest volgt morgen... stay tuned (heheh!)

xxxx
-Else

AAAAAAHHHHHHRRRGGGGG!!!

Wat een verschrikking! Het is 01.44 uur in de nacht en ik heb net 16 uur en drie kwartiesr achter elkaar gewerkt aan het Aller Ergste Meest Verschrikkelijke Examen Aller Tijden. Degene die het 24-uurs examen heeft uitgevonden die mag wat mij betreft... eh. Wel. Ik moet nog een passende straf vezinnen.

Het is toch niet gezond meer!
En dan ook nog 3000 woorden moeten schrijven. Een essay. Ga er maar aan staan zeg. Weet je wel hoe veel dat is, 3000 woorden??? Dat is acht kantjes.
Bah Bah Bah Bah.

- Else

Lief Blog,

Niet veel nieuws vanuit Polska.
k Moet maar eens aan de studie maar het wil niet zo lukken met de concentratie.

Oh leuk trouwens,
krijg net een mailtje van Akmis, die aan iedereen het nieuwste Brugge-initiatief forwardt: ze hebben samen met het IPP (potverdorie, dat klinkt bekend) de Europese stemwijzer gedaan. Gezellig samen met de Hollandse studenten in Brugge.

Had het erg leuk gevonden als ik ook even op de hoogte was gesteld...... :-(
Nou ja.
Soms zit het mee en soms.....

-Else

Lief Blogje van me,

Wat is het vandaag een fijne dag... o, o, zo fijn nu ik die thesis af is! Het regent dat het giet maar in mijn hartje straalt de zon :-)

Thesis is af, uitgeprint, ingebonden, ingeleverd... en weer teruggehaald (ik was namelijk een klein beetje vergeten om ehhhhhhhh... om mijn reseach question te beantwoorden...), weer uitgeprint, weer ingebonden en weer ingeleverd.

15.526 woordjes.

Toen moest ik nog een abstract schrijven. Werkelijk het stomste klusje dat ik ooit heb gedaan. In 500 woorden uitleggen wat het onderwerp is, welke literatuur ik heb gebruikt, hoe de struktuur in elkaar zit en wat de resultaten zijn. En vijf key words.
Bah, bah, bah. Helemaal geen zin meer in. Denk je dat je klaar bent! Pppffffff.

Op het laatste nippertje kwam ik op het idee om een bedankje te schrijven, voorin helemaal, gewoon, voor de leuk. Heb toen echt een geweldige quote gevonden voor erbij. Helemaal toepasselijk:

"'Speak English!' said the Eaglet. 'I don't know the meaning of half those long words, and I don't believe you do either!'"

Alice in Wonderland,
Chapter 3


En nu maar hopen dat mijn supervisor gevoel voor humor heeft...

En dan ga ik nu maar eens.... eeehhhhh..... sja, wat eigenlijk? Het is hier zo saaaai! Iedereen werkt. "God is met hen die het rustig aan doen", zoals Maribel het zojuist al treffend omschreef. Dan ga ik me maar gewoon te pletter vervelen de rest van de dag.
Heeeeeeeerlijk!!!

Later!
- Else

Lief Blog,

Na vanochtend was de score 14.500 woordjes.
Na vanavond weet ik het niet meer, want door het Grote Corrigeren ben ik dus behoorlijk het overzicht kwijt.
Wat ik wel weet is dat mijn scriptie behoorlijk crappy is. Althans, de intro (was te verwachten, wie schrijft die dan ook als eerste??) en de eerste helft van het eerste hoofdstuk. Of eigenlijk het hele eerste hoofdstuk als ik eerlijk ben...

Nou jaaaah, dat wordt dus morgen weer achter de computer de hele dag.

Verder was er vanochtend een hele grote diskettecrisis. Tenslotte is je scriptie-ervaring toch niet helemaal hetzelfde als je niet minstens éen keer al je werk bent kwijtgeraakt, nietwaar?

Het verhaal gaat als volgt:
Omdat ik soms op mijn kamer werk en soms op de computerzaal - als de muren op me afkomen - is er nogal veel heen en weer gesleept met diskettes de laatste tijd. Nu heb ik al eens eerder een scriptie geschreven....;-)
Dus wat ik doe is meteen alle documenten opslaan in mijn personal folders op de server. Maar dat mocht dus niet gisteravond. Had iets te maken met die 330 MB aan foto's die ik erin had gezet. Heel flauw!

Dus ik nam me voor de volgende ochtend met de meneren van de IT te gaan babbelen en dus nu voor deze éne keer maar het risico te nemen en gewoon alles op 1 diskette te zetten...
(in de blinde paniek kwamen de andere opties - de op de shared folder parkeren, die heeft geen limiet, naar mezelf emailen- natuurlijk niet meer in mij op).
En je raadt het al, vancohtend was de diskette stuk. Jaja.

Dus ik inderdaad naar de IT - die inderdaad constateerden dat de diskette stuk was en ja, mijn folders zaten inderdaad vol foto's - dus ik was al bijna aan het wanhopen toen we besloten toch die diskette nog maar eens in de laptop op mijn kamer te stoppen en te hopen op een wondertje.... en dat wondertje geschiedde! Dus mij files werden gered en het leukste is nog dat de IT-meneer in kwestie, die trouwens Michal heet en bijzonder veel op Tobschen lijkt! zo'n medelijden met het domme mutsje had dat ie meteen maar even de netwerkverbinding tussen mijn computer en de server heeft bewerkstelligd. Jippiiiieeeehh!!

Nu kan ik dus niet alleen mijn thesis op zes verschillende locaties opslaan, maar ik kan ook nog eens overal vanuit mijn luie stoel bij. Bij alle muziek die iedereen in de shared folder heeft gezet bijvoorbeeld.... dus nu zit ik heerlijk te genieten van de vrolijke jazzy loungy klanken van Paris Combo....

La vida es un carnaval!

Liefs,
Else

p.s. over muziekjes gesproken.. eens kijken of dit werkt. Mijn nieuwe favoriete liedje aller tijden:

(10 min)

..... hmmmm nee. Lukt niet. Jammer. Wilde dat supersupersuperswingende liedje van Celia Cruz hier neerzetten, zodat de hele wereld t kan horen. Sommige dingen zijn namelijk zo waanzinnig vrolijk, blij, mooi, meeslepend, en zomerachtig dat je het simpelweg niet voor jezelf wilt houden...dus: Celia Cruz, la vida es un carnaval. Helemaal het einde!

Lief Blog,

Het is af. Hamdelilah!! Helemaal. Nou ja.... bijna dan.
Het inhoudelijke deel is af. Ha! Vier hele dagen voor de deadline!
Heb alleen niet helemaal het vereiste aantal woorden gehaald....

13.226 heb ik er.
Gelukkig moet ik de conclusie nog! Dus die wordt lekker lang.
En hier en daar een quoteje toevoegen moet ook geen probleem zijn.

En dan dus fijn corrigeren. En nog meer corrigeren.
Maar nu even niet!! Ga nu fijn aan de welzeerverdiende wodka lime!

Na zdrowie!!!!!!
- Else

Lief Blog,

Nu mag ik dus echt wel met recht een klein beetje trots op mijzelf zijn.

Toen gisteravond mijn lichaamsfuncties het begonnen te begeven en ik dus volslagen uitgeput met de nodige moeite mezelf mijn bed hees, was het pas middernacht... en toen ik weer wakker werd was het alweer 12 uur, maar dan 's middags.
En ik had de allerergste splijtende verpletterende koppijn aller tijden (en ik overdrijf niet!). En die was nog hardnekkig ook, want na 4 van die enorme poolse bruistabletten waarmee je een paard weer op de been krijgt, wist ie nog niet van wijken.
Maar wel stug aan het werk gegaan uiteraard. Schouderklopje voor mezelf.
Maar niet heus dus, want het was niet alsof ik veel keus had....

Als klein verrassinkje had ook mijn geliefde begeleider besloten maar eens wat van zich te laten horen... schade: een knallende hoofdpijn èn een slecht humeur, want de beste man wilde basically dat ik een compleet andere scriptie ging schrijven dan ik deed.
"En hoe zit het met de democratische legitimatie van de nationale parlementen?? Besteed aandacht aan hun rol met betrekking tot transparancy! Heb je dit-en-dit boek van mij wel gelezen???"
Zucht.
Beste meneer de begeleider - eigenlijk ging mijn scriptie daar niet over.....

Dominika had wel constructieve opmerkingen, gelukkig (voor haar!!!) niet zozeer over de inhoud, want dat zat wel goed, maar meer over mijn blijkbaar niet zo consistente gebruik van aanhalingstekens en italics. Dus! Daar moet even aan gewerkt worden.

Vanavond na het diner ging het eindelijk beter.
En en en en en en en ...... ik ben over de psychologisch-oh-zo-belangrijke 10.000-woordengrens gedreund.
Als een stoomwals.

11.066 woorden!
nog 2934 te gaan.......

Slaap ze,
Else

Lief Blog,

Wat een rotdag. Hhhmmmppffff.
Ben nog wel extra vroeg opgestaan, om 9 uur al (!). En vervolgens krijg ik de hele dag geen letter op papier.
Dat krijg je ervan als je niet gewoon doet waar je lekker zelf zin in hebt en dan rare dingen gaat doen - zoals je voornemen om belachelijk vroeg op te staan de volgende ochtend. Wat een onzin.

Heb niet eens de de volgende mijlpaal gehaald en drijf dus hulpeloos ergens in het niets rond....
Mopper mopper :-)

9834 woorden....
nog 4166 te gaan....

Morgen krijg ik feedback over de inleiding en het eerste hoofdstuk van Dominika.
Krijg ik tenminste enige vorm van commentaar voordat ik het geval op goed geluk opstuur naar mijn nogal onverschillige 'begeleider'. Spannend dus!

Truste,
- Else

p.s. sommige mensen hier hebben als msn-nickname 'Waiting for the 20th of June... Freedom!!... 44 days to go'. Daar begrijp ik dus he-le-maal niks van....

Lief Blog,

8529 woorden!
nog 5471 te gaan!

Wat een ontspannen dagje vandaag...... heb het rustig aan gedaan, lekker een uurtje of twee in de zon gelegen, slechts een kleine 1500 woordjes geschreven... ik ben tenslotte door de magische 7000-woorden-grens heen!

Verder heb ik vanavond voor bijna tweehonderd zloty therapeutisch geshopt bij Tesco! Sapjes, snoepjes, koekjes, chips, chocola, lekkere dure vijgenjam, hmmmmmmm!!! Laat die derpressie nu maar komen.

Nu een filmpje kijken, dan vroeg naar bed en morgen weer met frisse tegenzin aan de slag.... want nu moet ik echt gaan schrijven over dat stomme Early Warning System, en over Intergouvernementele elementen daarin... en daar weet ik dus helemaal niks vanaf.

Blijven lachen dus....
- Else

Lief Blog,

De spanning loopt op, de stress neemt toe.... maar zo ook het aantal woordjes dat ik produceer!

Heb er nu 7181. Over de helft!
Nog 6819 te gaan....

Als je soms denkt dat ik de enige ben die om de 5 minuten woordjes telt, dan heb je het mis. Iedereen fluistert elkaar hier getalletjes toe, waarna de gesprekspartners ofwel opgelucht ofwel nóg zuurder gaan kijken. Het geeft toch te denken als het enige streven is om binnen zo kort mogelijke tijd zoveel mogelijk tekst uit te spugen....
Over het algemeen ben ik ook over de inhoud van mijn schrijfsel wel redelijk te spreken. Behalve dan dat stuk van de laatste anderhalf uur... maar morgen vind ik dat waarschijnlijk allang weer goed genoeg. Alsof iemand het ooit leest....

Nu heb ik wel een biertje verdiend, toch??

- Else

p.s. sorry Jasperf, je moet nog even op de VIAE-foto's wachten.... heb de diskette drive in de laptop gestopt en de cd drive ligt in de la, en die is op slot. Dat heeft te maken met het feit dat ik me moet beschermen tegen mijzelf....

Lief Blog,

Alle toetredingsfestiveiten zijn achter de rug, alle Anciens zijn weer vertrokken, het kampvuur is gedoofd. Voel me een stuk meer thuis sinds ik me officieel in de EU bevind ... ;-))

En nu back to business. Ben begonnen aan de grootste uitdaging van mijn academische carriere en de grootste stress-test van mijn hele 26-jarige leven: het heet scriptie en het komt -kort gezegd - neer op het schijven van 14.000 woorden in anderhalve week. Zaterdag begonnen. Nog 8 dagen te gaan tot de 12e, dan nog twee dagen om het ding te kopieren, in te binden en in drievoud in te leveren voor vrijdag 14 mei, 17.00.

Heb inmiddels 5277 woorden.
Nog 8723 te gaan.

En dan nog proberen er vrolijk onder te blijven...!

Ppppppffffffffffffffffff
- Else

Anna & Else op de toetredingsbarbecue........ in vrolijker tijden....

Lief Blog,

Alweer tien dagen niet geschreven! Bizar zeg. De laatste update lijkt wel van gisteren!
De tijd gaat hier nu zo belachelijk snel dat het echt niet leuk meer is. Op het moment dat ik me realiseer dat ik maar beter heel rap kan gaan genieten van de laatste twee maanden in Natolin, moet ik helaas concluderen dat het daar al een beetje te laat voor is: deadlines en examens zijn in (hele snelle) aantocht.

Mijn Rossiter paper is ingeleverd - al een tijdje terug, een week of twee - en inmiddels is er nog een paper geproduceerd (over islam en democratie, en over islamitische democratie, voor het geweldige vak van Moisi, 'Géopolitique européenne')
en heb ik een tweetal presentaties en francais achter de rug - éen voor het Compact Seminar van 'ontzettende held', ECJ-rechter Lenaerts. Analyse van het arbeidstijdenarrest (1996) van de ECJ, temidden van allemaal slimme juristen. Dat was dus wel griezelig.

De tweede presentatie was voor het zojuist al genoemde vak van de andere ontzettende held, Moisi.
Over de oorzaken van het conflict in het Midden-Oosten, point de vu arabe.... Die presentatie was wel ongeveer de engste die ik ooit heb gedaan, vooral omdat die zaal zo vreselijk vol zat en ik altijd zooooo zenuwachtig word van presentaties!
Het ging op zich goed - ben niet in paniek geraakt, niet in huilen uitgebarsten, niet hard weggerend en me onder mijn bedje verstopt :-)))
Maar ja, als je alles veilig opleest van een papiertje kan er eigenlijk ook weinig mis gaan.....

In ieder geval was dat zekersteweten de laatste in een hele reeks presentaties dit jaar! Jipppiiiieeeeehhh
Dit soort dingen maakt het dan weer minder erg dat het jaar op z'n einde loopt!

Inmiddels is het aantal National Days toegenomen tot gemiddeld drie per week - deze week de Roemeense, de Tsjechische en de Portugese - en hebben we afgelopen zaterdag het allereerste gave spetterende spannende Capoeira-feest georganiseerd.
Dat was gaaaaaaf!! Livia en Madalena en Virginia hadden een enorme teil met Caipirinha gemaakt en onze Capoeira-maestre Simon had een tiental vriendjes en vriendinnetjes meegenomen, die ontzettend spectaculaire dansjes konden doen. Salto's, flikflakken, capriolen die ik nog nooit eerder had aanschouwd en al zeker nietvoor mogelijk hield...en dat alles in een moordend tempo! Geweldig!!!!! Gelukkig vonden zij het ook leuk en willen ze nog een keertje terugkomen....

Verder heb ik een stuk of zes fotorolletjes laten ontwikkelen dus binnenkort vallen er weer heel veel foto's te bewonderen op mijn blogje... van Brussel en van Natolinski in Amsterdam... en van Amsterdamski in Krakow....

En nu is het alweer bijna etenstijd, weer een dag voorbij, weer vrij weinig produktief geweest... heb de bibliografie voor mijn scriptie gemaakt (uitvlucht........) en de outline ge-update (uitvlucht........) en een mail gestuurd aan mijn begeleider... en nu schrijf ik voor mijn blog en tegen de tijd dat ik uitgegeten ben, heb ik vast wel weer een ander goed excuus gevonden om niet daadwerkelijk nou eens te gaan schrijven aan mijn scriptie!
*Gelukkig* is mijn geleende laptop nog steeds een beetje en panne, en is ie onder behandeling van vriend Yakub van de IT service... dus dat scheelt... nu moet ik wel werken in de computerroom... lekker gezellig!!

Nu vertelde Dominika vanochtend dat de student wiens scriptie vorig jaar tot de beste is uitgeroepen, anderhalve week voor de deadline is begonnen met schrijven.... dus er is nog hoop voor mij!

met de serieuze intentie weer vaker te updaten, verblijf ik, :-)
Elsemeisje

Lief Blog,

In de diepste krochten van mijn mailboks trof ik ineens dit prachtige stukje langvergeten schoonheid aan...

De Messenwerper

Iwan was een scherpe messenwerper in een heel mooi Russisch pak
Niemand wierp zijn scherpe messen scherper en met zo'n volmaakt gemak
Messen werpen naar z'n partner was z'n hoogste doel
En bij al dat werpen had hij nimmer 't gevoel
Dat in 't voorwerp zijner worpen ook nog een goed hart vol liefde
stak
En als hij messen naar haar smeet
Zong zij geduldig, maar voor niks

Iwan, ik kan je niet missen
Maar hopelijk mis jij mij wel
Want mocht jij je een keer vergissen
Dan stak er zo'n mes in mijn vel
Wanneer ik jou messen zie keilen
Dan voel ik mij bleek en verward
Want Amor mist nooit met z'n pijlen
Hij raakte me diep in mijn hart

Maar na jaren werd 't haar te machtig en vertelde zij 't 'm maar
Iwan vond het eigenlijk wel prachtig en werd snel verliefd op haar
Maar toen hij dus zijn aanstaande voor de schijf zag staan
Zag hij haar opeens met hele and're ogen aan
Werd nerveus, hij trilde, miste, raakte en ze zakte in elkaar
En met een laatste blik op hem
Zong zij met reeds gebroken stem

Iwan, eerst kon je me missen
Maar nu je niet zonder me kan
Moest jij je natuurlijk vergissen
Dat's nou weer echt iets voor een man
Nu kun je niet meer met me trouwen
Nu jij m'in 't hart hebt geraakt
Toch heb je, door van me te houden
Mij dood'lijk gelukkig gemaakt

Ai ai ai ai wat mooi.
Dat fleurt mijn zondagje achter de computer - worstelend met Moisi en islamistische democratie en meervan die niet zo opwekkende zaken - weer helemaal op.
Vanavond een klein verslagje van het weekend (Human Traffic, hints in de bar en een strak jazz & hip & hop & drum & base- concert in een hippe tent genaamd Punkt...), maar nu eerst weer verder.....

Tieperdetiep...

Else

Lief Blog,

Het wordt vandaag een werkelijk fantastische dag!
Werd vanochtend al om 8.45 uur spontaan wakker, bijvoorbeeld. Nu gebeurt dat wel vaker, per ongeluk, en besluit ik eigenlijk altijd dat ik op zich niet zoveel hoef te doen die dag en dan draai ik me nog rustig een keer of vijf om, tot ik uiteindelijk om kwart over 11 zwaar chagrijnig opsta... maar zo niet vandaag.
De zon straalde me tegemoet en ik kreeg er helemaal zin in.

Naar het ontbijt gegaan dus. Nu kan ik de keren dat ik hier naar het ontbijt ben geweest nog steeds op 1 hand tellen - dus het is op zich al eeen bijzondere gebeurtenins - maar helemaal als de zon zo hard schijnt dat je gewoon buiten kunt ontbijten. In een t-shirtje en met je zonnebril op je neus.
Heeeeerlijk!

Normaal vind ik dat ontbijt een net iets te sociaal gebeuren op de vroege ochtend... Maar Benoit was gisteravond naar een of andere soiree van de Belgische ambassadeur geweest en had daar nogal hilarische verhalen over, met name over de dochter van de betreffende ambassadeur, die tegenover hem zat. Naast hem zat de Japanse ambassadeur, die het op een gegeven moment had over 1 mei en dat dat zo'n belangrijke dag is.
'Oh ja?', zegt dochterlief, 'wat gebeurt er dan op 1 mei?' (onze hele tafel klapt dubbel van het lachen). 'Nou', zegt de Japanse ambassadeur, 'dan treedt Polen toe!', waarop het meisje informeert: 'waartoe?' (sinaasappelsap sproeit over de tafel, koffie plenst over broodjes kaas en het gebulder is niet van de lucht).

Wat nou nog het allerleukst is, is dat dat dus allemaal in onze campus-context vreselijk hilarisch is. En dat ook werkelijk iedereen hier het bijzonder grappig vindt...
Dat vind ik dus echt heel gaaf.

Zoals Vincent placht te zeggen: 'wij denken dat we normaal zijn, en straks als we de campus weer verlaten denken we dat nog steeds....'

Nu maar eens met mijn studieboeken de zon in!!!
Liefs,
Else

Lief Blog,

Heb de halve dag liggen slapen en ja hoor... nu ben ik natuurlijk nog lang niet moe.
Dus dan maar de halve nacht lang gezellig met Kaja samen Loesje posters uitprinten in de computerzaal.

Hoop wel dat al mijn lieve VIAE vriendjes en -vriendinnetjes hun lange treinreis van vandaag hebben overleefd...
Welterusten en please voel je vrij om heeeeeel gauw weer terug te komen.... het is hier wel weer wennen zonder jullie...

Dikke kus en slaap lekker,
Else

Lief Blog,

Aangezien morgen alle VIAE-vriendjes al komen, wordt het hoog tijd voor iedereen om eens kennis te maken met de gezichten van mijn lieve medestudenten. Ten eerste omdat dat handig is - dan zijn ze allemaal niet meer zo vreemd morgen... :-)). Tweede omdat al die mensen hier zo goed gelukt zijn (nog nooit zoveel mooie mensen bij elkaar gezien in een verzameling... ) en ten derde omdat ik vandaag zoveel tijd heb doorgebracht met het opnieuw samenstellen van al mijn folders met foto's.... en mochten ze nu weer kwijtraken, dan heb ik er tenminste en aantal op mijn site staan...

Een kleine tentoonstelling dus - in alfabetische volgorde:

beautiful people
bella Isa - Isabella
chiara - sprankelende vrolijkheid uit Italie
emanuele corsi - onze player met pretoogjes
erik - blond & tall (die kan alleen maar uit NL komen!)
eva - fris en fruitig en altijd in voor een dansje
francesco - klein maar fijn zullen we maar zeggen, en helemaal Italiaan
jurgita - elegant en engelachtig
kaja - gezellig!
kathleen & gaby
katja - la Danoise
laura - de hongaarse schone die zich niet zo gemakkelijk laat vangen...
les italiennes - Monica & Emanuela
madalena & blanca & violeta (mannen opgepast!)
marie & mikko & else - aan de rum in Vilnius (want het was zo koud!)
mikko - de praatgrage (!) fin
misha - 150 Oekrainse kilo's schoon aan de haak
natacha - la France
pia & magda & ania & laura & mihaela
rosa - studentsassistent & fotografe & portugese
roxana - Roemeense en nergens bang voor
sanja & svetla - Balkan powergirls
smilja - bosnische beauty
wouter & ania - wat een schatjes!

En dan nog wat van de study trip.... niet die naar Brussel.. die andere van heel lang geleden...

jan doet in zijn eentje een brandblusoefening
francesco werpt een stemmige blik over de Baltische Zee
kathleen & emanuele pitto & else & vincent
akmis & magda

En dan nu terug naar mijn Rossiter - Personal Negotiation Game Self Assessment Report.... :-)
Heb zin in morgen!!!!!

Liefs,
Else

Lief Blog,

Overmorgen komen al mijn VIAE-vriendjes alweer langs... en het was de bedoeling dat ik in de tussentijd aan mijn scriptie zou werken en mijn Rossiter paper zou schrijven...
Hmmmmm... daar ben ik dus niet echt aan toe gekomen!

Gisteravond naar de Opera geweest, met Wouter & Katja & Francesco & Laura.
Naar Madama Butterfly! Het was echt geweldig, de allermooiste opera tot nu toe!
De enscenering was echt prachtig, de decors verrukkelijk, de kostuums waren ware kunstwerken en het was dus een ware lust voor het oog... en dat in dat gave operagebouw, mijn vriendjes en ik op ons paasbest... met een glas champagne in de hand de trappen op en af flaneren...
Het Operagebouw is zonder enige twijfel mijn favoriete plek in Warschau!
Erg leuk ook dat er twee mensen mee waren die er nog niet eerder waren geweest!

Na afloop met indrukwekkende snelheid naar El Popo, het Mexicaanse restaurant op de hoek, voor een Taco de Pollo en een Tequila Slammer... veel gelachen om de geweldige held van een dirigent (Jose Cura?) en om operablunders (zangers die midden in een hartverscheurende aria op hun mond vallen..) en toen alweer naar huis. Bah, ik wilde helemaal niet naar huis! Het was veel te leuk en te gezellig... Laatste metro ook nog gemist, du dat kostte weer handenvol geld....

Vandaag voornamelijk bezig geweest met rommelen in mijn kamer, heb alle papers en artikelen voor mijn scriptie geordend en heb geprobeerd te besluiten welke in wel en niet ga lezen want,het zijn er veeeel te veel. Dat veroorzaakt hetzelfde effect als teveel eten op mijn bord scheppen: dan raak ik ontmoedigd en heb ik geen honger meer.... :-)

Verder heb ik ruzie gemaakt met de Library staff. Gisteren netjes naar de balie gegaan om uit te leggen dat mijn laptop is gestolen en dat er zich helaas, helaas ook een bibliotheekboek in mijn laptoptas bevond. Typische reactie weer: het meisje werp me een bestraffende blik toe, zucht: "Dat is niet zo best. Ik zal het doorgeven aan mijn baas en dan hoor je wel hoe het verder gaat", en ja hoor, 10 minuten later ontvang ik een mailtje met de mededeling: " Replacement cost voor het boek is 40 GBP - Britse Ponden, nota bene, dat zijn dus vrij vertaald maar liefst zo'n zestig euro's!
Dat dacht ik dus niet he!!!

Het boek is in 1995 gepubliceerd en hopeloos verouderd, inmiddels in zijn tienjarige carriere in de bibliotheek van het College of Europe door minstens honderd paar handen betast en daar willen ze 40 Britse Ponden voor hebben!!!??

Volgens een van mijn lieve studiegenoten mag iedere student hier op de campus tien boeken bestellen via de bibliotheek. Op kosten van het College. Dat worden dus tien exemplaren van het betreffende boek, op mijn naam, dat moge duidelijk zijn!!!!

Zojuist heb ik een beginnetje gemaakt met het opnieuw samenstellen van al mijn fotoalbums. Heerlijk gesnuffeld tussen de letterlijk duizenden kiekjes die in onze shared folders staan... Natolin in de winter, Benelux Dag....

het paleisje...
't paleisje van de voorkant...
Natalia
wat was dat voor beest?

En de Benelux Dag... (er volgen er meer!)
Benelux Day Beer
Kaasmeisje...
Even poseren....Marcel kan dat best -zo'n bierestafette!
Antonina heeft er ook weing moeite mee...
snoephappen!
Roemenie op klompen...

Nu maar eens aan de slag.
Daaaaag!
- Else

Lief Blog,

Ben weer terug in Warschau en heb me nog nooit zo welkom gevoeld ergens! Gedurende die kleine wandeling van de poort naar mijn kamer kwam ik een stuk of tien studiegenoten tegen (misschien had het feit dat ze allemaal op weg waren naar het restaurant er wel iets mee te maken...) die allemaal zwaaiden en 'welcome back!' riepen, de ramen van de poolroom zwiepten open en Katia en Wouter staken vele wuivende lichaamsdelen naar buiten en riepen : 'wat leuk om je te zien!', mijn hartje sprong op van geluk en ik mijn bui kon niet meer stuk...

En ik voel me weer helemaal thuis, lekker omringd door mijn eigen spullen, planten, foto's... en het grote gapende gat op het bureau werd gelukkig gauw opgevuld door de laptop van Loek...

Sja en op dag twee is alles alweer back to normal. Tassen uitgepakt, lunch gehad, naar Tesco geweest, geprobeerd een mooie connectie te leggen tussen internet en de computer - helaas sprong de vonk niet over!- en vanavond naar Capoeira.
Dat was echt verrukkelijk! We hebben drie nieuwe kicks geleerd plus de kicks die ik had gemist omdat ik er vorige week niet was, en mijn hoofd was helemaal paars toen we klaar waren met zingen, klappen en kicks op elkaar uitproberen in de Hoda.

En nu is er een hippe AG van het Europese Hof van Justitie die alle juristen onder ons blij heeft gemaakt door vanmiddag met de mannen te gaan voetballen en nu in de bar voor de meiden te koken. Die heeft zich dus nu al voorgoed onsterfelijk gemaakt! Ga zo ook even een kijkje nemen, ben wel nieuwsgierig naar deze meneer Maduro...

Nu gauw naar mijn kamer terug, even bellen met Marieke en met Jasper en dan op naar de kroeg.
En vroeg naar bed want morgen gaat er gewerkt worden!!!!

Liefs,
Else

Amsterdam, 18 graden Celcius, maar liefst....!

Lief Blog,

Studeren vandaag is een regelrechte kwelling. Het is 18 graden buiten, de lucht is blauw, de zon schijnt volop en Amsterdam is de gezelligste plek op aarde!!
Toch zometeen maar weer uitloggen en dan in de bieb gaan zitten, anders voer ik weer niks uit. Een computerscherm voor mijn neus en Else studeert gegarandeerd niet meer. Had ik wat dat betreft net zo goed in Natolin kunnen blijven... alleen daar is het lang niet zulk lekker weer ;-)

Nieuws uit Natolin trouwens: afgelopen maandag kwamen er maar acht mensen opdagen voor Capoeira, de trainer is blijkbaar helemaal boos en dreigt ermee op te houden... pfff, dat ventje is me iets teveel op geld belust zeg! Livia doet dus nu niets anders dan emails sturen naar iedereen om ze zover te krijgen dat ze komen opdraven op vrijdag... arme Livia... neemt ze het van mij over en krijgt zij de volle laag..!
Verder gebeurt er niet veel daar. Iedereen is aan het werk gegaan en de pret van het tweede semester is definitief voorbij.
Ach ja, we waren er tenslotte heen gegaan om een jaar keihard te studeren, niet?

Nu weet ik weer waarom ik wèl een computer op mijn kamer nodig heb... er zit hier op de UvA een kerel naast me die om de vijf seconden zijn keel schraapt. Zeeeeer onplezant! Zodra je het in de gaten hebt kun je het ook niet meer negeren! Hoe heb ik hier vorig jaar in vredesnaam die hele scriptie geschreven??

Verder weinig nieuws... behalve dan dat Jasper een zielig pootje heeft na voetbal op dinsdag... enkel verzwikt en knie verdraaid, allemaal heel pijnlijk! Dus ik heb gisteren krukken voor m opgehaald bij het Thuiszorgcentrum - let wel: het thuiszorgcentrum bevindt zich op de Gyroscoopweg, achter station Sloterdijk, op een zeer afgelegen bedrijventerrein... even met de taxi heen en weer (want ik heb slechte ervaringen op de fiets met krukken onder mijn arm!) kostte maar liefst dertig eurootjes... dat is echt niet grappig meer!!
Maar Jasperlief houdt zich haaks en is heel flink... en is vanochtend met krukken en al met de trein naar zijn werk gegaan!

Nu maar eens aan het werk. Ik mag van mezelf ieder uur tien minuten buiten in de zon zitten. Maar dan moet ik wel eerst aan de slag!!

Liefs,
- Else

Amsterdam,

Lief Blog,

Mijn update-frequentie neemt weer toe... is dat een slecht teken..?
Vandaag zit ik binnen te lezen over de eventuele potentiele toekomstige rol van de nationale parlementen binnen de EU.
En buiten schijnt de zon. Ik vrees dan ook dat het een weinig produktief dagje wordt!

Gisteren na een relatief duur dagje op de UvA (plm. 500 pagina's aan artikelen uitgeprint...) gegeten en bijgekletst bij Ellen. Plannen gemaakt voor het vrijgzellenfeest van Ania aanstaande zaterdag (die ik, hoe graag ik ook zou willen, hier niet uit de doeken ga doen... je weet maar nooit wie dit allemaal leest...!)

En vanavond ga ik ineens uit eten met mijn ex-collega's van het IPP! Ter gelegenheid van Sarina's nieuwe baan & afscheid van het IPP... Verrassing...!
Tot die tijd maar weer aan de suffe artikelen in plaats van buiten in de zon...

Liefs!
- Else

Amsterdam

Lief Blog,

Om Mangel maar even aan te halen, de frequentie waarmee ik mijn blog update daalt met rasse schreden, maar blijkbaar is dat een goed teken....
Daar zal ik me verder dan maar bij neerleggen! :-))

Ik ben helemaal verliefd op Brussel! Echt, tot over mijn oren. Wat een geweldige, bruisende, dynamische stad zeg! En wat veel leuke buurtjes, café'tjes, winkeltjes, straatjes... en wat vreselijk veel leuke mensen... Ik zou er eigenlijk een onderzoekje naar moeten doen, maar mijn gevoel zegt me dat als je een gemiddelde kroeg binnen komt lopen, 7 van de 10 mensen iets met Europa te maken hebben en van die 7 mensen hebben er weer minstens twee aan het College of Europe gestudeerd. Ik wil ook!!!
Wat een feest!

Nadat de negociation simulation game eindelijk tot een goed einde was gebracht, heb ik me verder niet veel aangetrokken van het officiele programma en ben ik fijn Brussel gaan verkennen. Eerste stop: het Museum voor Schone Kunsten! Hieronymus Bosch, Brueghel, Rubens... Matisse, Khnopff, Klimt!
Helemaal geweldig. Daarna lekker geshopt met Maribel, biertje gedronken, naar Waka Moon (bestaat nog!!) geweest met Erik, naar een of andere Alumni meeting tijdens welke ik alleen maar met mijn Natolin vriendjes en vriendinnetjes heb gepraat - sommige ervan had ik tenslotte al twee dagen niet gezien!!! Daarna nog uit geweest met een hele hoop leuke mensen... ik kroop om 5 uur in mijn stapelbed...

Op de volgende dag uitgeslapen (we moesten eigenlijk om 07.30 uur uitchecken uit het hostel. Ik had alles in mijn tassen gestopt en besloot toen nog even een klein dutje te doen - kijken wat er gebeurt... werd ik om 12.30 uur wakker gemaakt door de schoonmaker! Ai... Maar wel heerlijk geslapen!). Broodje met camembert en appel gegeten, koffie gedronken en de Volkskrant gelezen.... heerlijk!
's Avonds naar een jazzconcert (Archie ehhhh... iets met een S. Schijnt vrij beroemd te zijn, maar ik weet niks van jazz...) en staan kletsen met twee voormalige Natolini die toevallig ook in de rij stonden.

Op donderdag naar NATO Head Quarters! Superleuk en superinteressant. Zit serieus te overwegen of ik niet zal proberen een baan te krijgen bij de NAVO. Is wel een beetje militair, dat is waar... maar de eerste doelstelling is nog steeds het garanderen van stabiliteit en het beschermen tégen een oorlog.... en security issues zijn eigenlijk wel heeeel erg fascinerend, vooral die veranderende relatie tussen de VS en de EU... En de meneer die ons toesprak had de gaafste baan die je je kunt voorstellen: Head of Public Diplomacy... dat lijkt mij wel een leuke tijdsbesteding....

Vervolgens iets heel anders: het muziekinstrumentenmuseum! Dat klinkt heel erg suf, maar is een van de gaafste musea die ik ooit heb gezien...!
Bij de entree krijg je een koptelefoon, een hele flinke, met een volumeregelaar erop..... als je vervolgens het museum inloopt, hoor je bij ieder tentoongesteld instrument de mooiste muziek! Puur genieten. Het museum zelf is gevestigd in een gebouw dat op zich al een en al verrukking is, het is helemaal in Art Nouveau-stijl gebouwd. De binnenkant is nog veel beter, compleet met authentieke lift met zo'n schitterende stalen kooiconstructie er omheen - dat exemplaar in dat hotel in Kraków kan wel inpakken! - en overal prachtig donker houtwerk... de lichten zijn gedimd, de prachtigste Vlaamse volksmuziek compleet met draailier en hakkebord in je oren.... een paar uurtjes pure ontspanning!
En op de bovenste verdieping een café dat zonder enige twijfel het beste uitzicht op de Brusselse binnenstad biedt!

Toen een biertje gaan drinken met Kaja in 'Le Roi de Belges', en 's avonds met haar, Kathleen, Olivia, Francesco en Erik naar een feest in Havana geweest, de hipste tent van Brussel met veel hippe mensen en hippe drankjes. Vijf mojito's later - wederom om 5 uur - in mijn bedje gerold.

Om half acht weer opgestaan - was klaarwakker en voelde me zo fris als een roosje! - ontbeten, plannen gemaakt met de mensen die hadden aangekondigd naar Amsterdam te willen komen en in Jaspers huis te willen logeren... en toen weer de stad in! Krantje gelezen op een terrasje op Place Saint-Géry, in de zon met een kopje koffie.... naar Porte de Namur gegaan om Kaja te ontmoeten... geluncht... pizza gegeten... Eva en Pedro tegengekomen die spontaan ook besloten meet te gaan naar Amsterdam! En toen de trein genomen.

En daar begon dan alle ellende.
Tussen Brussel Centraal en Brussel Noord is mijn laptop gejat.
Het was de klassieke afleidingsmanoeuvre: een man feinst een spraakgebrek en vraagt ons in de net vertrokken trein in onverstaanbaar frans of deze trein soms naar Gent gaat.... wij verstaan hem nauwelijks en proberen hem uit te leggen dat hij uit moet stappen omdat de trein naar Amsterdam gaat en niet naar Gent, en ondertussen heeft zijn partner in crime, vanaf het bankje achter mij, mijn laptop (die naast mij op het bankje lag) te pakken gekregen.
Op Brussel Noord stapten ze uit, ze zwaaiden nog even - ik zwaaide vrolijk terug.... om er éen minuut later achter te komen dat mijn laptop weg is! Ik voelde me zo'n ontzettend dom gansje... mensen moeten gewoon van elkaars spullen afblijven!
Shit.

...


Gelukkig zijn er in dat soort gevallen dan mensen die je willen helpen, telefoonnummers van de Brusselse politie geven, troostende woorden spreken, met je meeleven en lieve smsjes sturen.... en dan heb je ook nog van die engelen die dan zeggen 'je mag die van mij wel een maandje of twee lenen' (Jaspers vader!!).
Echt geweldig!!

Maar het blijft natuurlijk balen, want dat ding is helemaal niks waard... behalve voor mij! Al mijn muziekjes, al mijn foto's, al mijn documenten, al mijn emails... belangrijke links in mijn favourites die ik nodig hebt voor mijn scriptie... artikelen die ik met pijn en moeite heb gevonden en nodig heb!
Nog een geluk dat ik zo lui ben geweest en niet al meer heb geschreven!!

En nu zit ik op de UvA, password en inlognaam geleend van een lief vriendinnetje, en ik probeer tussen het gechat en gemsn met mijn studiegenoten (die inmidels weer in Warschau zijn) door dus materiaal voor die scriptie te vinden. Dat lukt vandaag aardig, stuur zo nog even een mail naar Jasper met een paar printverzoekjes... en dan ga ik maar eens lunchen en buiten in de zon zitten!!!

Amsterdam is wel echt prachtig hoor. Dat was ik allang weer vergeten, of ik was vergeten het te waarderen.. maar nu de zon zo schijnt en het helemaal lente is, kan ik er echt niet meer omheen en loop ik te zingen en te fluiten van plezier als ik van Jaspers huis midden door de Jordaan naar de UvA loop.
Ik denk echt niet dat er vandaag nog veel van studeren terecht komt!!

Liefs!
- Else