Lief Blog,

Ben alweer een volle week thuis...
En toch gaat de tijd hier in Nederland een stuk langzamer dan in Natolin!

De omschakeling verloopt tot nu toe zonder slag of stoot, lekker gladjes allemaal. Hoef helemaal niet aan NL te wennen, eigenlijk, in tegenstelling tot die twee keren tussendoor dat ik hier even was en alles zo onwerkelijk leek en ik volledig gedesorienteerd was. Zo niet deze keer! Maar, zoals Ania wijs opmerkte, heeft dat waarschijnlijk te maken met het feit dat ik al een ruime maand bezig was met de 'closure'...

Zal eens even een verslagje doen van de laatste tien dagen in Polen, want daar ben ik dus nog in het geheel niet aan toe gekomen.
Foto's heb ik al voor een deel... mij eigen foto's liggen op dit moment ergens in een chemisch badje lekker te ontwikkelen, dus die zet ik er een dezer dagen wel tussen. Blijven opletten dus! hihi...

Zoals bekend heb ik me meteen na mijn laatste examen uit de voeten gemaakt, richting Gdansk. Eerst een tussenstopje gemaakt in Olstyn en Mikolajki, ten noordoosten van Warschau in Masuria, het bekende gebied met alle grote meren en veel zeilhavens, toeristische stadjes en visrestaurants... Fotografisch bewijs daarvan is helaas nog niet voorhanden, maar valt hier asap te bewonderen.

Door naar Gdansk op zaterdagmiddag, bagage afgeleverd in een waanzinning leuk huiselijk hostel waar inmiddels een stuk of 15 Natolinski zich hadden verzameld (zucht...), onder het motto 'If you can't avoid them, join them' hebben ik en mijn groepje ons daar maar bij aangesloten. Meteen naar de Ierse pub om lekker bij te kletsen en voetbal te kijken... het was echt zo leuk om iedereen in een totaal andere omgeving te zien, zonder stress, allemaal blij want de examens zitten erop... en dat tegen de achtergrond van het waanzinning pittoreske Gdansk... compleet met zonsondergang en een biertje op het terras...zucht! Erg gaaf. ´s Avonds uit geweest in Sopot, gezellig over een enorm lange houten pier de zee in gelopen... ondertussen hebben Vanessa en ik aan Pitto uitgelegd hoe je dat nu aanpakt met een meisje, zo wandelend op de pier (´je moet jezelf duidelijke maar haalbare doelen stellen. Als je op een kwart bent, moet je bijvoorbeeld per ongeluk haar vingers in die van jou laten belanden´)....

Zondag naar weer naar Sopot vertrokken -een stad die aan Gdansk is vastgegroeid- om daar eens een dagje uitgebreid op het strand te gaan liggen. Het was heeeeeeeeeeerlijk:
Eva & Vanessa
de heren.....
Else & Emanuele Pitto
Francesco & Christian
Simon, Isabella & Ilija
vis eten in een strandtent...
Frasco
Christian
Vanessa & Pitto
Else speelt met haar nieuwe vriendje... (de camera!)
eva & vanessa & n belachelijk groot ijsje!

De volgende dag regende het helaas... dus hebben we veel kerken bekeken, torens beklommen, zogenaamde Hollandse groentesoep gegeten in het Dom Holenderski... wat mijn eerste echte heimweemoment sinds lange, lange tijd opleverde.... want dat leek helemaal nergens op! En ook de pannenkoeken... en de kipsaté! Ik weet niet wat t was, maar het had heeeeel duidelijk niets met Nederland te maken.....

Op de laatste dag naar het Solidarnosc-museum geweest, naar de zeer indrukwekkende ´Roads to Freedom´-expositie...zeer de moeite waard! Allereerst vanwege de nagebouwde Poolse kruidenierswinkel uit de jaren 70, waar heel duidelijk helemaal niets te koop was... en ten tweede vanwege al het foto- en filmmateriaal, van Lech Walesa natuurlijk die met een enórme rode pen met een zeer prominente foto van de paus erin de akkoorden met de communistische autoriteiten tekent, van de stakingen, van een zeer jeugdige Bronislaw Geremek ;-) maar ook van de periode van martial law en die gruwelijke knokpatijen tussen militia en burgers...

Terug naar Warszawa op dinsdagmiddag, precies op tijd voor de wedstrijd NL-Duitsland aangekomen in R2, onze onvolprezen filmzaal... ik dacht dus dat ik als enige Nederlandse (Erik was op vakantie in Oekraine!) tussen veertien Duitsers zou zitten, maar neeeeeej! Er was nog een dertigtal van mijn lieve medestudentjes uit alle mogelijke landen komen opdraven en ráád eens... ze schreeuwden allemaal hun longen uit hun lijf voor Nederland! Hihihihi...

Ben tot de ontdekking gekomen dat tegen een groot televisiescherm schreeuwen heel erg oplucht! Dat helpt echt tegen dat ontzettende blok spanning dat zich vormt ergens in je buik. Heerlijk!
Bij de wedstrijd tegen Tsjechie hielp het helaas minder...

De allerlaatste Capoeira-sessie moest helaas worden afgekapt wegens een totaal gebrek aan belangstelling! Arme Szymon had twee vriendjes meegenomen, speciaal voor ons om mee te spelen... nou goed, konden ze mooi nog even met ons op de foto:
Capoeira team!

Nadat we op vrijdagavond een gigantisch feest hadden in het kader van de Dzien Polska -met z´n allen buiten dansen op de patio bij de stallen! Helemaal uit ons dak! - was op zaterdag dan eindelijk de officiele afsluitingsceremonie.
En.... dit keer kwam de President wel! Dus Kwaszniewski gaf een geweldige speech en verhief en passant nog even onze vice-rector in de adelstand vanwege zijn enorme bijdrage aan de integratie van Polen in de Europese Unie, wat een feest, wat een feest.
Na de vin d´honneur (oh verrassing! ditmaal was de wijn van opvallend goede kwaliteit...)
gingen wij studentjes verder met de afsluiting...

Eén voor een werden we allen naar voren geroepen en kregen we onder donderend applaus ons College of Europe-speldje en de foto van de John Locke Promotion die de dag ervoor was gemaakt. Anderhalf uur kippenvel, met als klap op de vuurpijl een miniconcert van Julia, Eva en Johanna op piano, viool en cello, een zwaar nostalisch stuk van Beethoven...

En toen maar weer eens op de foto! Helemaal bovenaan: Magda (Polen) en Ruben (Spanje), staand van links naar rechts: Aleksandra (Polen/Noorwegen), Karolina (Polen), Natacha (Frankrijk), Ania (Polen) en Przemek (Polen) en op de grond neergevleid... c´est moi!
Allemaal blij bij de vlaggen....

Iedereen was nog blij, want iedereen verkeerde nog in gelukkige onwetendheid...
´s Avonds om acht uur lagen dan ineens de gevreesde enveloppen met de uitslagen in de postvakjes...
Gelukkig heb ik alles gehaald. In het tweede semester heb ik ook nog eens behoorlijke cijfers gehaald... een 17 voor History bijvoorbeeld! En een 16.5 voor Ambassadeurtje spelen...
Alleen het cijfer voor mijn scriptie was een behoorlijk bittere pil. Echt een belachelijk laag cijfer! Een 13! Zwaar te laag, en dat meen ik serieus! Dat trok dus ook mijn gemiddelde nogal omlaag... ben ge-eindigd op een 14.0 gemiddeld. Drie tiende hoger dan na het eerste semester... dus eigenlijk mag ik niet zeuren!

´s Avonds maar eens een groot kampvuur gebouwd, liedjes gezongen, biertjes gedronken, aardige dingen tegen iedereen gezegd en veel aardige dingen gehoord, kortom: afscheid nemen!!

De rest is bekend.......

Nu maar eens op zoek naar een baan!!!!

Liefs,
- Else