Lief Blog,

Het wordt vandaag een werkelijk fantastische dag!
Werd vanochtend al om 8.45 uur spontaan wakker, bijvoorbeeld. Nu gebeurt dat wel vaker, per ongeluk, en besluit ik eigenlijk altijd dat ik op zich niet zoveel hoef te doen die dag en dan draai ik me nog rustig een keer of vijf om, tot ik uiteindelijk om kwart over 11 zwaar chagrijnig opsta... maar zo niet vandaag.
De zon straalde me tegemoet en ik kreeg er helemaal zin in.

Naar het ontbijt gegaan dus. Nu kan ik de keren dat ik hier naar het ontbijt ben geweest nog steeds op 1 hand tellen - dus het is op zich al eeen bijzondere gebeurtenins - maar helemaal als de zon zo hard schijnt dat je gewoon buiten kunt ontbijten. In een t-shirtje en met je zonnebril op je neus.
Heeeeerlijk!

Normaal vind ik dat ontbijt een net iets te sociaal gebeuren op de vroege ochtend... Maar Benoit was gisteravond naar een of andere soiree van de Belgische ambassadeur geweest en had daar nogal hilarische verhalen over, met name over de dochter van de betreffende ambassadeur, die tegenover hem zat. Naast hem zat de Japanse ambassadeur, die het op een gegeven moment had over 1 mei en dat dat zo'n belangrijke dag is.
'Oh ja?', zegt dochterlief, 'wat gebeurt er dan op 1 mei?' (onze hele tafel klapt dubbel van het lachen). 'Nou', zegt de Japanse ambassadeur, 'dan treedt Polen toe!', waarop het meisje informeert: 'waartoe?' (sinaasappelsap sproeit over de tafel, koffie plenst over broodjes kaas en het gebulder is niet van de lucht).

Wat nou nog het allerleukst is, is dat dat dus allemaal in onze campus-context vreselijk hilarisch is. En dat ook werkelijk iedereen hier het bijzonder grappig vindt...
Dat vind ik dus echt heel gaaf.

Zoals Vincent placht te zeggen: 'wij denken dat we normaal zijn, en straks als we de campus weer verlaten denken we dat nog steeds....'

Nu maar eens met mijn studieboeken de zon in!!!
Liefs,
Else