(Nog 2 nachtjes slapen!)

Lief Blog,

Elke keer als ik luister naar La Traviata (de perfecte afleiding als je eigenlijk stomme saaie economie moet studeren) word ik eerst weer helemaal meegesleept in die schitterende hartverscheurende delicate prachtige liefde tussen die twee (io sono, io sono felice!!) en zit ik halverwege te koken van woede omdat die vreselijke vader van Alfredo het weer niet kan laten en zich er weer tegenaan moet bemoeien!

Het is net als kijken naar Titanic en hopen dat ze dit keer die ijsschots wel op tijd zien (of bedenken dat je ook best met z'n tweeen op een deur past, zoals Jasper dan gewoonlijk opmerkt)...
Of kijken naar het Zwanenmeer en hopen, hopen, hopen dat de prins dit keer wel door heeft dat ie in de maling wordt genomen en op tijd inziet dat Odile Odette niet is !!!!

Zucht.

Het is hier inmiddels donker en als het weer licht wordt heb ik mijn vreselijke examen.
Opwekkende gedachten!

- Else