Lief Blog,

Het lijkt hier wel het echte leven: het gaat nogal met ups en downs. Vandaag is een typische down. Gisteravond naar de bar geweest terwijl ik daar eigenlijk helemaal niet zoveel zin in had (slecht idee), vanochtend college gemist (baal), het is nogal stemmig weer (zeer belangrijke factor), ik luister naar stemmige muziek en ik ben weer eens teleurgesteld in de mensheid in het algemeen. Gisteren ging namelijk iemand aan mij uitleggen dat Nederlanders maar stomme mensen zijn. Gewoon, omdat. Een duidelijker manier van 'wij gaan geen vriendjes worden' zeggen, is er geloof ik niet. Persoonlijk kan ik me niet voorstellen dat je iemand niet zou mogen, puur omdat ie uit een bepaald land komt. Geeft wel weer voldoende stof tot nadenken: kampt Nederland met een imagoprobleem? ; )

Van een gesprek met een van onze charmante zuiderburen - die had gesproken met iemand die hier verleden jaar was- leerde ik ook dat het niet zozeer het extreem zware programma is dat het zo moeilijk maakt om hier te zijn, maar vooral het met elkaar samen leven. Straks als men zwaar gestresst is, zit men elkaar veel te dicht op de huid en wordt men erg onaardig, schijnt...
Ook dat stemt mij weinig vrolijk, moet ik zeggen. Ik vond dat hele sociale gebeuren hier juist het allerleukst tot nu toe!!
Zucht. Volgens mij heb ik gewoon een beetje te lang op mijn kamer gezeten vandaag. Ik ga maar eens een beetje buurten.

- Else