Lief Blog,

Ein-de-lijk weer thuis -met een vertraging van zo'n 24 uur... Gisteren vanuit Sejny, een plaats met een voornamelijk Litouwse bevolking net over de Poolse grens, naar Malbork (Marienburg) gereden, een reis die een uur of tien duurde omdat het had gesneeuwd. We kwamen dus vijf uur later dan de afgesproken tijd in het stikdonker aan bij het grootste kasteel van Europa: dat van de Teutonic Knights, een ridderorde van geestelijken die flink heeft huisgehouden in de regio nadat ze doorhadden dat de kruistochten een tamelijk zinloze onderneming waren. Dan maar Polen en Litouwen bekeren en meteen maar even hun land inpikken. Lekkere jongens!
Maar kastelen bouwen kunnen ze wel!! Echt adembenemend!! Het gaafste kasteel ever. En zo enorm groot!!
En het geweldigste was nog dat het donker was (sfeervol!) en bovendien is de plek normaal gesproken vergeven van de toeristen, maar nu waren wij de enigen...

Helaas wilden na afloop van de tour de buschauffeurs de reis terug naar Warszawa niet meer maken. Wel terecht, eigenlijk. Ze hadden er al 10 uur op zitten ze hadden dus nog ruim zeven uur voor de boeg... iedereen voelt op z'n klompen aan dat dat op zijn minst illegaal en bovendien bestwel gevaarlijk is. Dus een extra nacht in een hotel... en ik wilde zo graag naar mijn eigen bedje!!! Bovendien was er geen diner geregeld en een restaurant vinden voor 120 man valt echt niet mee. Dus uitendelijk kreeg ik om middernacht mijn soepje voorgeschoteld.

Vanochtend weer op onzalige tijd opgestaan, en wederom de hele dag in de bus doorgebracht. Op zich een leuke ervaring omdat iedereen voor de verandering in een zeer goede bui was en er dus de hele reis lang werd gedanst en gezongen in het gangpad.

En nu is het net vijf uur geweest en helemaal pikdonker... het wordt hier nu al donker om half vijf!! Dat is wel een beetje vroeg voor Elses die wel wat zonlicht kunnen gebruiken...
Even een klein puntje: ik had geen post en precies welgeteld 2 e-mails.
Mensen, waar zijn jullie???
Als ik op studiereis ben, update ik mijn blog niet al te vaak, c'est vrai, maar hoor eens, ik heb jullie wel een beetje nodig!! Laat eens wat horen...?

Ik mis jullie!
-Else