Lief Blog,

Vanochtend weer 'n economie-tutorial gehad en daarna hadden we lekker niks.
Mooie dag om eens van de campus af te gaan en eens te zien of er nog iets te beleven valt in Warschau...
Als je zo veel op de campus zit, wordt de buitenwereld steeds meer een verre, onbekende wereld waar je niets mee te maken hebt, en zeker als je de taal niet spreekt, wordt de drempel waar je overheen moet voordat je je in dat wereldje gaat begeven wel heel hoog. Dat moeten we niet hebben. Eropuit dus, het is wel de bedoeling dat ik Warschau een beetje leer kennen natuurlijk!
Ik moest de nodige schoenen naar de schoenmaker brengen, dus dat leek me een mooi begin. Nou, ik heb het geweten. Ik heb het wel aan twintig Polen gevraagd, die je allemaal met een geruststellende glimlach totaal de verkeerde kant op sturen. Heel fijn. Ben dus twee uur bezig geweest om erachter te komen dat de schoenmaker gewoon aan de grote weg naast het dichtstbijzijnde metrostation gevestigd is. Leuk!! De moed zat er dus al weer goed in.
Gelukkig liepen de zaken bij het postkantoor een stuk voorspoediger. Maar niet heus!
Toen vond ik dat ik wel echt een traktatie had verdiend. Dus met de metro en met de bus naar de grootste shopping mall op aarde gegaan.... paradijs!! Dat liep dus helemaal uit de hand. Heel veel nieuwe kleren gekocht. En stoere laarzen. En mezelf getrakteerd op een echte pizzahut-maaltijd (aangezien etenstijd op de campus allang was verstreken)!

Nu ben ik moe en wilde ik dus gaan slapen... heeft mijn oosterbuur (letterlijk & figuurlijk) besloten een feestje te geven op zijn kamer. Hmmmm. Kan nu natuurlijk met een kussen over mijn hoofd gaan liggen chagrijnen... kan ook even gaan kijken of het echt zo gezellig is als het klinkt...

Laterrr!
- Else